biografie: Elena Paauwe

Ik staar naar mijn papier of feitelijk mijn scherm droef denkend aan hoe fier de kunstenaars eens ferm hun gedichten weefden, met vaste hand het hart waarin woorden zweefden als een frêle mistflard wisten wel te vangen in machtige muziek hoe kan ik soms verlangen naar de gave van metr...

Toen we klein waren en zomaar een tand verloren, was daar zacht die stem om ons te sussen, leg straks maar onder je kussen, dan komt vannacht de tandenfee ze is lief en brengt kadootjes mee. Nu groot geworden zijn er geen sprookjes meer, hoewel ik meen hier toch steeds wat vreemds t...

Terwijl oude mannen, de boomers zogezegd, zich nog ontworstelend aan jeugdtrauma’s van verdoemenis uit de zware zwarte kerk, heel heftig hun stoffige leuzen scanderen, iets dappers over vrouw en aanrecht. Woedt de oorlog onverminderd voort tegen vrouwen, haar sport niet heilig, geen ruimt...

Het landschap gaat bewegen vol van leven als de wijdse wind het glooiend goud doet stuiven worden de zandvlakten steeds weer herschreven. Nachtzwaluw, boomleeuwerik, heivlinders zweven over paarse velden, vennen en groene wuiven van boswilg, beuken en eiken, soms verheven dan weer bedolven, ...

Handen De oceaan Vol zelfopoffering Nooit eindigend, ze geeft alleen Liefde

De Walstraat waar magnolia’s groeien betoverd, getooid met een lentekrans weerspiegelt de singel hun eerste dans een wals waar wit en roze ineenvloeien Het grote voorjaarsbal is begonnen! de deelnemers zetten hoopvol de toon toegewijd hebben ze bloesemend schoon uit blaadjes tot zijden...

In elke dag voel ik de speelse dood neergeworpen in haar warme kluister streelt ze mijn ziel totdat die voelt als lood maakt met haar kluuw mijn blikveld duister Ze laat mij balanceren op de rand grijnzend wordt gena geweigerd hier zodat ik als balling weerloos zweef in een vreugdverterend ...

Een pad Besloten in Groene hoge hagen Een stap, een steen, stilleven langs De sloot Sta stil Geruisloos daalt Het zachte hemelsblauw Traag in avondschaduw als een Vlinder