biografie: François Pauwels
1888 - 1966
François Désiré Pauwels
Amsterdam 1888 - Amstelveen 1966
Nederlands prozaschrijver en dichter
François studeerde rechten te Amsterdam en Utrecht. Na zijn promotie in 1915 vestigde hij zich als advocaat in Amsterdam. Hij werd een befaamd strafpleiter.
Hij debuteerde met Gedichten in 1908. Zijn verzen toonden weinig invloed van de toen heersende stromingen, maar spraken aan door hun eenvoud, gevoel voor menselijke verbondenheid, hun anekdotisch en soms spottend karakter. Lof kreeg hij voor de bundel Tziganen (1924). Zelf waardeerde hij vooral zijn sonnettencyclus in drie boeken, Morgen en Strijd (1931 en 1940) en Schemeringen, dat hij met de herdruk van de vorige onder de titel Dag van leugen in 1948 publiceerde. De 225 sonnetten vormen een `mensenleven in verzen' met autobiografische inslag. Succes had hij met zijn verhalen en romans, waarvoor Pauwels kon putten uit zijn ervaringen als strafpleiter. In de inleiding van zijn eerste roman, Tine Kipra's echtscheiding (1929), stelde de auteur de vaderlandse schijnheiligheid inzake echtscheidingen aan de kaak.
Zijn romans, waarvan Als het niet waar is (1960) autobiografisch materiaal bevat, zijn evenals zijn poëzie buiten literaire modes om geschreven in een heldere, onderhoudende stijl.
Werk:
Het kristallen masker (1911) (gedichten)
Enkele verzen (1916)
Fantomen (1919)
Verzamelde gedichten (1928)
Ambtsgeheim (1928)
De lachende beklaagde (1939)
De vrouw met de twee gezichten (1934)
De madonna van Juan les Pins (1934)
Het kartonnen dorp (1936)
Het duel (1938)
Klinkende boeien (1946) (gedichten)
Griffioen (1946)
Maria Dolorosa (1947)
De serafijn (1948)
De zaak Tom X (1952)
Tijgers (1954)
Het recht viert feest (1956)
Een hond huilt in de nacht (1957)
Slachtoffers zonder keus (1958)
Het recht ontkleed (1966)
Inzendingen van deze schrijver
7 resultaten.Het schelpenhuis
poëzie
4.0 met 2 stemmen
687 Met aller stranden kleurige trofeeën
heeft men, in schelp naast schelp, mijn steen bezet,
ik heb de gratie van een pronk-salet,
maar in mijn hart de diepe stem der zeeën.
wie 't oor leent aan mijn wand ontwaart armeeën
die voorwaarts ruisen met een eendre tred
en 't masker van een ...
DE PAUW
poëzie
4.5 met 4 stemmen
882 De pauwe staat
in pronkgewaad,
ruisend rillen z'n veren,
hij schudt z'n pracht
alsof met kracht
wind er langshenen kwam scheren.
De fijne kop
bloeit als een knop
dicht aan de waaier van ogen,
die bont en rond
tot op de grond
sierlijk is uitgebogen;
en als een vorst
zwelt he...
Schijn
poëzie
4.0 met 2 stemmen
490 Zo gij mij ziet,
zo ben ik niet,
't is schijn, 't is leugen:
bij u, lief kind,
te droef bemind,
moet ik wel deugen.
Uw fantasie
is goudglans, die
m' een zon doet lijken;
dat maakt mij bang
want, ach, hoe lang,
op eens zal blijken,
dat g' op uw wens
een ander mens
he...
Sonnet
poëzie
4.8 met 4 stemmen
522 Ik ben geen Hollander, ik ben een mens
en alle mensen zijn mijn landgenoten,
ik voel mij niet door band of boei omsloten
dan door der Liefde wijd-getrokken grens,
mijn oog verdraagt geen microscoop, geen lens
die 't enge beeld onmatig zal vergroten
en van de wentelende wereldkloten
k...
Tine
poëzie
4.3 met 3 stemmen
475 Ik heb uw kussen en hun overmoed
met mijn onnozel herte niet verstaan,
het was mij deugd reeds aan uw zij te gaan,
dweepziek, in velden onder avondgloed.
O, vrouw, o, tederheid, o, droeve waan,
wat was het leven mild, de wereld goed!
Zwijg, drieste stem van het onstuimig bloed,
ik ba...
Ilonka zingt.
poëzie
4.0 met 2 stemmen
439 ‘Een jonge vrouw gaat uit
over de bloeiende steppen, in mei,
zij is trots en mooi,
zij is mooier dan alle anderen,
zij zwaait de zweep naar het logge paard
en de grote, piepende wielen
gaan sneller
over het wassend kruid...
Waar gaat ze heen? -
Ze lacht naar de horizon
en ziet n...
De kroeg
poëzie
4.0 met 1 stemmen
753 De meinacht laat zijn koele droppels neder,
ik schuil onder een lispend lindendak,
mijn oude hart vindt zijn verlangen weder
dat naar de lente geurend openbrak,
en vóór mij is het licht der kleine kroeg,
daar tiert men bij de hooggevulde glazen,
al wat ik vrucht'loos aan het leven vroeg
...