inloggen

biografie: Freddy de Vree

Freddy de Vree [Antwerpen 1939 - ....]

Vlaams dichter en essayist, die aanvankelijk in het Frans schreef: essays, zoals Blues pour Boris Vian (1961), en een maniëristisch getinte dichtbundel Mots pour Karin (1963). Hij was medeoprichter van het tijdschrift Hoos (1960) en redactielid van het tijdschrift Nul (1961); hij  is redacteur van De Tafelronde (vanaf 1962) en medewerker aan K & C (Kunst- en Cultuuragenda). In 1977 ontving hij de Arkprijs voor het Vrije Woord.

Onder het pseudoniem Marie-Claire de Jonghe verscheen de agressieve dichtbundel Jaja (1969), gericht tegen het Vlaamse nationalisme en de Vlaamse taboes, gevolgd door De lemen liefde (1969), waarvan een hartstochtelijke lesbische liefde het thema vormt.

Onder eigen naam verscheen de bekroonde dichtbundel A.C. (1971), een essay in de vorm van een surrealistisch gedicht. Enige literaire essays bundelde hij in Rita Renoir, Enz. (1973); de kunsthandel nam hij op de korrel in Beleggen en beliegen (1975).

Ook schreef hij hoorspelen, zoals A Pollen in the Air, Le tombeau de Pierre Larousse, Het boek Alfa en Orbis militaris.

Werk:

A Pollen in the Air (zj.)
Het boek Alfa (zj.)
Le tombeau de Pierre Larousse (zj.)
Orbis militaris (zj.)
Mots pour Karin (1963)
Blues pour Boris Vian (1965)
De lemen liefde (1969)
Jaja (1969)
A.C. (1971)
Alsof zij niets was (1973)
Rita Renoir, Enz. (1973)
Beleggen en beliegen (1975)
Hugo Claus (1976)
Pierre Alechinsky (1976)
Steden en sentimenten (1976)
De dodenklas (1977)
Zao Wou-ki (1977)
Erfgenamen van de dood (1978)
Mexico vandaag (1982)
Moravagine of de vervloeking (1982)
Karel Appel (1983)
Chicago! (1984)
Jan Cremer (1984)
Wyckaert (1986)
Drie ogen zo blauw (1987)
Jan Vanriet (1996)

Inzendingen van deze schrijver

2 resultaten.

Maniëristisch

gedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 5.239
Het ontbrekend licht barst los als stoom, in stilte. Het licht is als de dood, er komt geen einde aan, het kent geen falen. Het licht heeft een begin van vuur en kalk dat niet valt te bepalen. Het licht is slank. Het oog is sloom, in kilte. Onbewogen waakt het licht als een godin die met...

Venetië 9

gedicht
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 7.619
De natte watten van de stad hebben we verlaten. Nu wendt de van koper spattende steven zich naar het smeltwerk van zon en zee, net voorbij de Punta della D. Rechts deint een kleiner eiland met een abdij, waar Unesco tijdelijk haar kwartieren heeft, en Fontana een retrospectieve....