biografie: Hans Groenewegen
Hans Groenewegen (Haamstede, 1956) redigeerde een aantal essaybundels over o.a. Hans Faverey en Lucebert. Hij schrijft over poëzie in HN-Magazine, Poëziekrant en Ons Erfdeel.
Op 10 juni 2013 overleed Hans Groenewegen. Zijn laatste bundel 'blijven & verreizen' waaraan ook een groot aantal collega’s met hun comments op zijn teksten heeft meegewerkt – te vinden op een bijgeleverde cd-rom -, is een week na zijn overlijden postuum verschenen.
Inzendingen van deze schrijver
13 resultaten.Mol
gedicht
2.0 met 51 stemmen 
12.497 mollen moeten opgetild, in elke rechter, als u links bent linker handpalm
past er één, zo heeft het beschikt, overtuig uw kind, maar blijf ook zelf proberen
tot u de uwe vindt, ze zijn zo licht, zo licht dat men wel zegt dat zij het zijn
geweest die alle wolken ondertunnelden tot ze implodeerde...
Nocturne VI
gedicht
2.0 met 10 stemmen 6.115 de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok
liet me vallen. of een ander me nog oppikt
wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet
ergens meet cirkels
eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer
het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten
--------------------...
Treurige ballade van dag en nacht
gedicht
2.0 met 14 stemmen 8.944 ach zon der zee, vonk geslagen uit gehoorsteen
onoplosbaar is het lichaam dat in muien kruit
boven de zee sterren, onder het verhemelte
achter op de tong stuifzand, en maar niet slikken, slikken
------------------------------
uit: 'Lichaamswater', 2002.
Vinho Verde
gedicht
2.6 met 135 stemmen 43.971 zet dit, mijn wijnglas water, voor het raam
en laat het staan, laat het water staan
tot u er niet langer door kunt zien, daardoor
echter, in de welving van het glas
om het water, wel het herfstlicht zilveren ziet
laat het nog een wijle staan, nee, afblijven, laat het staan
tot u door het...
3/8 – 23.07/
gedicht
2.5 met 2 stemmen 1.293 ik trad op
ik trad terug
hier en daar werd ik
daarna voor even
opgetild
voor even
in evenwicht
voorgoed verglijden
-----------------------------
uit: 'Blijven en verreizen,
gedichten 24/10 - 27/8', 2013.
De anatomische les van dr. Nicolaes Tulp
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.341 licht van de geopende dode formeert gezichten
die aan hem voorbijzien naar het weefsel
van schemer waarmee wij bekleed zijn
die naar hem kijken door een voor
hen nauw waarneembare scheur daarin
voor ons om ons verdwijnpunt geschikte
verdwenenen wier blikken voor een vergelijk
nog blijven ...
oeverloos
gedicht
1.0 met 10 stemmen 19.390 is er nog zee, nog meer
trekt nog stroming onder het veer?
zie de troostende hand en de ontroostbare
hand daarin, in haar schoot, beide de hare.
sloot ze haar vingers te stevig om de knop
van de rozenhouten deur naar de eetzaal?
zie het haar, zie haar
van welke plant had ze bloem, blad of...
Grondzee
gedicht
2.0 met 23 stemmen 4.736 op de zee een oosterzon
lichtzinnig duiken gitten golven onder
hun schuim door in de keel, daar valt het water
stil en grondt de diepte
--------------------------
uit: 'Grondzee', 2001.
zomergedicht
gedicht
2.0 met 40 stemmen 11.285 wat biedt het. een tegel. een tank.
de schipper is een team. luister
achter de nevelvoile zeilen -
bevelen: vragen van wind, stroom
aan het schip; richting: een antwoord
dat de koers vermoedt. luister
stilte verpulvert de branding
maakt hoorbaar een reis naar de zon -
zontijd: de benevol...
Air III deel 1
gedicht
2.0 met 23 stemmen 9.150 waar zou je willen ademen
tussen de varens tussen de varens
waar zou je willen ademen
onderde wingerd onder de wingerd
waar zou je willen ademen
tussen de populieren als het windstil is
waar zou je willen ademen
onder de linden onder de linden
waar zou je willen ademen
tussen de gol...
clown en trieste circusdirecteur
gedicht
3.0 met 16 stemmen 5.568 buiten de piste is de clown zichzelf
een clown, in de piste wil de clown een ander
clown zijn, hij grijnst naar het gelach, men zag
zijn clown geslaagd mislukken, de clown slaat
zijn figuur bij het verlaten van de piste,
daar hij faalde
mijn clown, hij valt maar niet in slaap, hij grient
ik...
Schacht
gedicht
2.0 met 10 stemmen 8.649 door mijn lichaam, zegt ze, zwerft een slaap, zegt ze
die al door het lichaam van mijn vader zwierf.
dagelijks werd hij op zeker ogenblik
in een nis gevouwen, en zegt: daar lag hij,
zijn leden zelden gemakkelijk geplooid
in de onverstelde, vale jas van slaap.
zijn gezicht en handen absorbe...
ansicht
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.439 kind voorbij de vloedlijn
ingegraven, wacht de storm
loop van golven bij wind
stil weer, hijzelf betrekt
geen stelling, hij foerageert
tussen duin en schuimrand
zeevlam verteert helmgras
verkilt hem. hij blindganger,
hoort de vloed. hij keert en
keert, rent. voor zijn voet blijft
wat v...
