biografie: Hans Lodeizen
1924 - 1950
Johannes August Frederik Lodeizen [Naarden 1924 - Lausanne 1950]
Hans studeerde korte tijd rechten te Leiden; hij switchte naar de studie biologie en volgde daartoe colleges in Amherst, Massachusetts(V.S.), waar hij in aanraking kwam met de belangrijke dichter James Merrill en andere jonge talenten. Mede door zijn slechte gezondheid (hij leed aan leukemie) brak hij zijn studie af, keerde naar Europa terug en bracht de laatste maanden van zijn leven door in een Zwitsers sanatorium.
Zijn enige bij leven verschenen bundel 'Het innerlijk behang' (1949), wordt gekenmerkt door een romantisch verlangen en de ontoereikendheid ervan. Het besef van `deze wereld is niet de echte' doet wel een greep naar werelden van de droom, maar bereikbaar blijken deze niet. Deze melancholie heeft Lodeizen in een beperkt aantal motieven (tuin, haven, zee) uitgewerkt in een vrije versvorm, qua beeldspraak verwant met de vroege surrealistische poëzie van Paul Éluard.
De associaties waarmee hij leven en verlangen verbindt, zijn voor de Nederlandse poëzie omstreeks 1950 verrassend nieuw, waarbij zijn werk preludeert op de Vijftigers (de experimentele dichters als Lucebert). Zijn poëzie heeft wel iets weg van een dichterlijk dagboek, een in persoonlijke stijl geschreven verslag van een ontoereikend bestaan, dat ook nu zijn zeggingskracht en ontroering behouden blijkt te hebben.
In 1951 werd hem postuum de Jan Campertprijs toegekend. In de publikaties na zijn dood komen dezelde thema's en kwaliteiten naar voren, waarbij duidelijker naar voren komt hoe hij als homoseksueel de wereld om zich heen beleefde.
Jesee Doorstijn heeft gedichten van Hans Lodeizen op muziek gezet.
https://www.jessedorrestijn.nl/hans-lodeizen.php
Inzendingen van deze schrijver
20 resultaten.De buigzaamheid van het verdriet
poëzie
3.3 met 140 stemmen 
68.832 in een wereld van louter plezier
kwam ik haar tegen, glimlachend,
en ze zei: wat liefde is geweest
luister ernaar in de bomen
en ik knikte en we liepen nog lang
in de stille tuin.
de wereld was van louter golven
en ik zonk in haar als een lijk
naar beneden het water sloot
boven mijn hoofd...
Vader, hier zijn de kleine
poëzie
2.6 met 26 stemmen 17.009 Vader, hier zijn de kleine
Bomen waar de mandarijnen
Groeien van het plezier.
"Het is als Perzië hier."
Ja, vader, de witte
Kleine Arabieren zitten
Lachende bij de fontein.
'Weet je nog waar we zijn?'
------------------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.
ik heb mij met moeite alleen gemaakt.
poëzie
3.1 met 74 stemmen 24.037 je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat
het zoveel moeite kost alleen te zijn als
een zon rollende over het grasveld
neem dan - vriend!- de mieren waar
wonend in hun paleizen als een mens
in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en
graven dan verder: het puur kristal
is hen zand gewo...
Zij waren altijd samen
poëzie
5.0 met 4 stemmen 21.391 Zij waren altijd samen
als zij het verkeerd gedaan hadden
in de herfst
als zij in de lente lagen
als zij fietsten
want de zomer gaat voorbij
en de winter is niet eenzaam
als hij ziek was en in zijn hand
lag als een geschenk de ander
als zij ziek in bed lagen
en het bed de huifkar was...
voor vader
poëzie
3.3 met 39 stemmen 23.243 o vader wij zijn samen geweest
in de langzame trein zonder bloemen
die de nacht als een handschoen aan-
en uittrekt wij zijn samen geweest
vader terwijl het donker ons dichtsloeg.
waar ben je nu op een klein ritje
in de vrolijke bries van een groene auto
of legde de dag haar handschoen
niet ...
Je hebt me alleen gelaten...
poëzie
3.7 met 338 stemmen 59.337 je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je ...
Allemaal steden
poëzie
3.6 met 8 stemmen 8.221 de stad weifelt over de huizen
de morgen vaart over de daken
de stad binnen
de zon staat op tussen de huizen
onder carillonmuziek
de mensen wandelen in het donker
als het elf uur is
de zon spoelt aan op de daken
aan het strand van de verten
ligt de stille zee der lucht
waarin...
'Een lege postbode verdrinkt op de landweg'
poëzie
3.7 met 47 stemmen 14.146 (Voor A. Morriën)
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde s...
als je triest bent
poëzie
3.2 met 28 stemmen 18.507 als je triest bent zegt de dokter
moet je meer eten klieren die slecht
werken hebben voedsel nodig om
op toeren te raken dat is logisch
maar de dokter denkt niet aan mij.
tweemaal in één rondgang van
het wiel voelde ik hoe groot de zon
was ook als de zomer niet meloenen
langs het gras ui...
Een lege postbode verdrinkt op de landweg
poëzie
3.7 met 7 stemmen 2.956 Voor A. Morriën
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwi...
Narcissus leunend op een voet van marmer
poëzie
3.3 met 7 stemmen 2.231 kijk daar staat Narcissus geleund
op een voet van marmer zodat
het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is
zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen
nemen maar het is van marmer en
als een lijk vertroebelt zijn beeltenis
mijn ogen en drijft weg.
Narcissus leunend op een voet van marmer.
spinnenwebben van moeheid
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.348 spinnenwebben van
moeheid dragen over
grandioze zeeën zijn
ellendig hart. en toch
zal alles zo blijven
als we maar hoop hebben
poëzie
5.0 met 1 stemmen 5.079 deze oude vieze wereld
die kun je gerust weggooien:
de romantiek van
uilskuikens
het is verdomd
moeilijk om te leven
zie in de hemel:
alles is rotzooi
maar als we maar
hoop hebben
zolang we maar
hoop hebben...
In de rododendrons sliep ik
poëzie
3.5 met 10 stemmen 3.549 In de rododendrons sliep ik
terwijl mijn gedachten als een
sproeier in de tuin ronddraaiden
mijn lichtgevende dromen mijn sterren
en een horde geuren passeren die nacht.
Narcissus
poëzie
3.6 met 5 stemmen 5.139 in het hart van het water vind ik
een jongen dromend tussen bloemen
en alle jongens van de wereld
zingen in het bos ik ben verliefd
en ga jij mij vinden in de hemel
daar zal ik zijn want zelfs de wolken
zijn eenzaam en masturberen met de zon,
huilend in het natte kleed der aarde
de dagen...
IK BEN HET ZUIVERSTE DIER OP AARDE
poëzie
5.0 met 1 stemmen 6.432 ik ben het zuiverste dier op aarde
ik slaap met de nacht als met mijn lichaam
en de nacht wordt groter in mijn hart
in het donkere weefgetouw van je vingers
borduur ik een nacht van eenzaamheid
veelkleurig veeleisend veranderlijk
ik ken alle tranen van de eenzaamheid
sla mij maak mij open...
ANGST
poëzie
3.4 met 16 stemmen 7.374 Een spin holt in de lente
angst is de veer van het horloge
het is bijna tijd.
Dan, dan: o kinderen
van de overspelige moeder,
je gescheiden papa
leeft in het huis naar links.
maak je nagels schoon
de omroeper zegt:
het is lente.
angst voor wat?
De wolken zi...
Weeekend in Metropolis
poëzie
3.6 met 5 stemmen 5.218 Zo dikwijls als ik over de lange
populierenlanen liep zacht zingend,
denkend aan de avond haar witte
plaveisel waar ik gestorven ben. -
als ik je weerzie ben je toch een ander
ik ken je je blijft niet lang bij iemand
in steeds andere spiegels behaagt het je
steeds andere mensen te...
Langzaam
poëzie
3.3 met 39 stemmen 22.405 winter, jij bent een slechtaard
in de huizen verstop je je
als een kind zie ik je alle scholen
binnen hollen met je lichaam
in een tas o winter jij bent
een slechte meester
een klein beetje vuurwerk daarmee
ben ik tevreden o winter geef mij
wat vrolijkheid knip een stuk
van deze middag af...
luister
poëzie
3.3 met 171 stemmen 72.436 luister:
toen ik nog met hem
leefde en wij de wereld samen
maakten, wevend en rafelend
toen ik zijn oog bij mij had
en zijn witte handen
toen heb ik de sneeuw gezegend
en in de regen gelachen.
toen ik de middagen in zijn kamer
doorbracht en in zijn lichaam
rondliep of neerzat, een boe...
