inloggen

biografie: Hans Lodeizen

1924 - 1950

Johannes August Frederik Lodeizen  [Naarden 1924 - Lausanne 1950]

Hans studeerde korte tijd rechten te Leiden; hij switchte naar de studie  biologie en volgde daartoe colleges in Amherst, Massachusetts(V.S.), waar hij in aanraking kwam met de belangrijke dichter James Merrill en andere jonge talenten. Mede door zijn slechte gezondheid (hij leed aan leukemie) brak hij zijn studie af, keerde naar Europa terug en bracht de laatste maanden van zijn leven door in een Zwitsers sanatorium.

Zijn enige bij leven verschenen bundel 'Het innerlijk behang' (1949), wordt gekenmerkt door een romantisch verlangen en de ontoereikendheid ervan. Het besef van `deze wereld is niet de echte' doet wel een greep naar werelden van de droom, maar bereikbaar blijken deze niet. Deze melancholie heeft Lodeizen in een beperkt aantal motieven (tuin, haven, zee) uitgewerkt in een vrije versvorm, qua beeldspraak verwant met de vroege surrealistische poëzie van Paul Éluard.

De associaties waarmee hij leven en verlangen verbindt, zijn voor de Nederlandse poëzie omstreeks 1950 verrassend nieuw, waarbij zijn werk preludeert op de Vijftigers (de experimentele dichters als Lucebert). Zijn poëzie heeft wel iets weg van een dichterlijk dagboek, een in persoonlijke stijl geschreven verslag van een ontoereikend bestaan, dat ook nu zijn zeggingskracht en ontroering  behouden blijkt te hebben.

In 1951 werd hem postuum de Jan Campertprijs toegekend. In de  publikaties na zijn dood komen dezelde thema's en kwaliteiten naar voren, waarbij duidelijker naar voren  komt hoe hij als homoseksueel de wereld om zich heen beleefde.

 

Jesee Doorstijn heeft gedichten van Hans Lodeizen op muziek gezet. 

https://www.jessedorrestijn.nl/hans-lodeizen.php


Inzendingen van deze schrijver

20 resultaten.

ik heb mij met moeite alleen gemaakt.

poëzie
3.0 met 79 stemmen aantal keer bekeken 23.205
je zou niet zeggen: je zou niet zeggen dat het zoveel moeite kost alleen te zijn als een zon rollende over het grasveld neem dan - vriend!- de mieren waar wonend in hun paleizen als een mens in zijn verbeelding -; wachten zij op regen en graven dan verder: het puur kristal is hen zand...

Zij waren altijd samen

poëzie
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 20.690
Zij waren altijd samen als zij het verkeerd gedaan hadden in de herfst als zij in de lente lagen als zij fietsten want de zomer gaat voorbij en de winter is niet eenzaam als hij ziek was en in zijn hand lag als een geschenk de ander als zij ziek in bed lagen en het bed de huifkar...

voor vader

poëzie
3.0 met 43 stemmen aantal keer bekeken 22.722
o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg. waar ben je nu op een klein ritje in de vrolijke bries van een groene auto of legde de dag haar handschoen niet...

Je hebt me alleen gelaten...

poëzie
3.0 met 352 stemmen aantal keer bekeken 57.300
je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je...

Allemaal steden

poëzie
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 7.846
de stad weifelt over de huizen de morgen vaart over de daken de stad binnen de zon staat op tussen de huizen onder carillonmuziek de mensen wandelen in het donker als het elf uur is de zon spoelt aan op de daken aan het strand van de verten ligt de stille zee der lucht...

'Een lege postbode verdrinkt op de landweg'

poëzie
3.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 13.718
(Voor A. Morriën) het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een gezwinde...

als je triest bent

poëzie
2.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 18.071
als je triest bent zegt de dokter moet je meer eten klieren die slecht werken hebben voedsel nodig om op toeren te raken dat is logisch maar de dokter denkt niet aan mij. tweemaal in één rondgang van het wiel voelde ik hoe groot de zon was ook als de zomer niet meloenen langs het gras...
Hans Lodeizen18 september 2019Lees meer…

Een lege postbode verdrinkt op de landweg

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.688
Voor A. Morriën het is verdomd al weer haast herfst en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent lichaam zwak boven mate en gespleten het is een oud huis als in Greenwich Village de bomen staan haastig in te pakken hun bladeren gaan in de koffers van de grond de wind is een...

Narcissus leunend op een voet van marmer

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.999
kijk daar staat Narcissus geleund op een voet van marmer zodat het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen nemen maar het is van marmer en als een lijk vertroebelt zijn beeltenis mijn ogen en drijft weg. Narcissus leunend op een voet van marmer.

spinnenwebben van moeheid

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 2.046
spinnenwebben van moeheid dragen over grandioze zeeën zijn ellendig hart. en toch zal alles zo blijven
Hans Lodeizen18 september 2016Lees meer…

als we maar hoop hebben

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 4.634
deze oude vieze wereld die kun je gerust weggooien: de romantiek van uilskuikens het is verdomd moeilijk om te leven zie in de hemel: alles is rotzooi maar als we maar hoop hebben zolang we maar hoop hebben...
Hans Lodeizen20 september 2015Lees meer…

In de rododendrons sliep ik

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.242
In de rododendrons sliep ik terwijl mijn gedachten als een sproeier in de tuin ronddraaiden mijn lichtgevende dromen mijn sterren en een horde geuren passeren die nacht.

Narcissus

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 4.817
in het hart van het water vind ik een jongen dromend tussen bloemen en alle jongens van de wereld zingen in het bos ik ben verliefd en ga jij mij vinden in de hemel daar zal ik zijn want zelfs de wolken zijn eenzaam en masturberen met de zon, huilend in het natte kleed der aarde de...

IK BEN HET ZUIVERSTE DIER OP AARDE

poëzie
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 5.907
ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij...

ANGST

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 7.102
Een spin holt in de lente angst is de veer van het horloge het is bijna tijd. Dan, dan: o kinderen van de overspelige moeder, je gescheiden papa leeft in het huis naar links. maak je nagels schoon de omroeper zegt: het is lente. angst voor wat? De wolken...

Weeekend in Metropolis

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 4.906
Zo dikwijls als ik over de lange populierenlanen liep zacht zingend, denkend aan de avond haar witte plaveisel waar ik gestorven ben. - als ik je weerzie ben je toch een ander ik ken je je blijft niet lang bij iemand in steeds andere spiegels behaagt het je steeds andere mensen...

Vader, hier zijn de kleine

poëzie
2.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 16.407
Vader, hier zijn de kleine Bomen waar de mandarijnen Groeien van het plezier. "Het is als Perzië hier." Ja, vader, de witte Kleine Arabieren zitten Lachende bij de fontein. 'Weet je nog waar we zijn?' ----------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.

Langzaam

poëzie
3.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 22.026
winter, jij bent een slechtaard in de huizen verstop je je als een kind zie ik je alle scholen binnen hollen met je lichaam in een tas o winter jij bent een slechte meester een klein beetje vuurwerk daarmee ben ik tevreden o winter geef mij wat vrolijkheid knip een stuk van deze middag...

De buigzaamheid van het verdriet

poëzie
3.0 met 150 stemmen aantal keer bekeken 66.445
in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn...

luister

poëzie
3.0 met 190 stemmen aantal keer bekeken 71.854
luister: toen ik nog met hem leefde en wij de wereld samen maakten, wevend en rafelend toen ik zijn oog bij mij had en zijn witte handen toen heb ik de sneeuw gezegend en in de regen gelachen. toen ik de middagen in zijn kamer doorbracht en in zijn lichaam rondliep of neerzat, een...