biografie: Herbert Mouwen
[1952 - ....]
gepubliceerd in: In 1990 bij Opwenteling Eindhoven dichtbundel De zon is kapot. Gedichten en verhalen in literaire tijdschriften. Johan Diepstraten Prijs van BN/De Stem 2000 voor verhalenbundel Het verleden lijkt een ver land.
Uit: Meander
Inzendingen van deze schrijver
7 resultaten.Hersentumor
gedicht
3.6 met 71 stemmen 
37.149 Tussen de dagelijkse muizenissen heeft zich
een woelrat in haar hoofd gevestigd, zo een
die niet meer weg wil, die de taal versplintert
tot onverstaanbare klanken en de wilde blik
in haar ogen verankert, woest om zich heen
slaat, aan haar zinnen knaagt, herinneringen
loswrikt, tegen de...
Steentijd
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 87 Ik loop naar buiten, de nacht
is maanziek, er groeit wit grint
in het gras, de planten in de
tuin dragen grijsgroen livrei
Ik waan me in de steentijd,
hak woorden uit, bik zinnen
los, letter voor letter bevrijd
ik gedichten, neem de tijd
Zuidwaarts
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 159 We gaan naar het zuiden op vakantie
omdat daar de morgenstond uit een
koe gemolken wordt, in het zuiden
laaft het paard zich aan dichte mist,
gaat de giervalk van hand tot hand,
verhelen de vlinders zich in rupsen,
steekt de tijd zich in het boerenland,
heeft geluk zich in de...
Voorzomer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Met haar moeder heeft ze
een vogelhuisje gemaakt,
een schuilplaats van triplex,
een overdekt donker nest
Haar vader heeft het in een
boom gehangen en nu ziet
ze dat een vogel takjes aan-
voert – Volgens haar zus is
het een koolmees, volgens
haar broer een mus, volgens
haar vader...
Nazomer
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 96 In een witte sloep in de haven lig
ik te soezen in de lome stilte van
het late zonlicht, de nazomer legt
haar vermeende onschuld af, trilt
in mij na, de zoele wind die boven
het brakke water waait, kleeft mijn
gedachten aan de vlindervleugels
van een langsfietsend meisje vast
Van tijd tot tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 128 Wellicht dient het zich aan
zonder inhoud, vandaag
of morgen, op een andere
wijze wellicht, vroeg of laat,
bij wijze van tijd tot tijd
Wellicht is er niets, ook daarna
niet, wat blijft is een huid van
marsepein, een leeg harnas,
misschien iets van liefde,
een herinnering zo je wilt...
Demente vrouw
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 161 Blijf maar binnen, zeg ik,
blijf maar in jezelf, dan
kan je niets gebeuren, en
ze verbergt zich voor kille
blikken en boze buien
en blijft zitten waar ze zit
Een schrepele kat lijk je,
een verschrompelde roos,
een gekooide vogel vol
onrust, groei maar krom
naar binnen,...
