biografie: J.W. Oerlemans

In dat pakhuis
lag alleen nog verstarring
opgeslagen
in onwrikbare rekken...

Veel te veel hondsdraf
zei mijn vader
en het oprukken
van de gele dovenetel...

Toen zijn woorden zich hadden verdaan
tot achteloos gemompel
en zinneloze autoritten
het spreken niet meer wilde...

Vaak slaat het licht dwars door de huizen
maar niemand lijkt iets te zien
mensen blijven gewoon zitten, lopen rond
met een poes of een handdoek of staan...