biografie: Jacob Groot
Jacob Groot [Venhuizen 1947 -....]
Jacob Groot werkte als journalist voor het weekblad de Haagse Post en studeerde Nederlands in Amsterdam. Hij publiceerde regelmatig in De Revisor.
Groot debuteerde onder het pseudoniem Jacob der Meistersänger met de bundel Net als vroeger (1970), een van de eerste neo-romantische dichtbundels in de Nederlandse poëzie na WO II. In later werk verbond hij deze elegische en arcadische thema's met een mystiek verlangen en werd zijn zeggingskracht eenvoudiger en krachtiger. Op zoek naar de bronnen van de moderne Nederlandse poëzie wijst hij Gorter, Leopold en Dèr Mouw aan; over Gorter schreef hij een heel persoonlijk essay.
Werk:
- Net als vroeger (1970)
- Uit de diepten (1972)
- Op komst (1975)
- De droom van het denken (1980)
- Leeg (1980)
- Nieuwe muziek. Een Herman Gorterboek (1980)
- `Moderne poëzie' in Bulkboek 93 (1980)
Inzendingen van deze schrijver
6 resultaten.Het was het mooiste vlees
gedicht
2.5 met 23 stemmen 
9.312 Je hebt de melkbus geopend en in de bron gestaard
van je dorst; het deksel paste precies op je hoofd;
zo zwom je met je tong in het witste dat je waste;
je dronk het mooiste vlies, doordrenkt van lucht,
opgespaard uit de bus, deed je het wonder dicht; je
hoorde hoe de melk getild werd naar de...
Bezichtiging der landerijen
gedicht
3.7 met 25 stemmen 7.166 Wij hebben een mooi witstenen huis,
maar we zijn nooit thuis.
We rijden in mijn houten wagen
door de dageraad,
langs wat getoverd werd uit zaad
in het land dat ik ontgang.
Stop bij een bron:
de wielen branden in de zon.
Wil je nog beter zien
wat ik met jou begon,
dan stappen we in mi...
Het huis
gedicht
3.7 met 3 stemmen 7.045 Graan ligt in je handen,
wijn glanst in je mond.
Je bent van het veld
naar het huis gekomen.
Je hebt te veel
om van minder te dromen.
Je maakt een vuur
van hout dat je vond.
Nu is het tijd
om de brief te lezen,
die zij van heel dichtbij verzond.
Want zij zit naast je:
je ha...
H zodra ik hoefde te kijken was het weg
gedicht
3.7 met 3 stemmen 1.257 In een natijd bewoon ik je al
Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we
te worden geboren in iemand anders, zelf
zijn we het misschien buiten ons om
Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik
van binnen als een ander die ik ook niet zie
We leven als een g...
Tramlijn Begeerte
gedicht
2.8 met 23 stemmen 8.944 Zo gaat het: je hoort een deur bonzen en de schelp van de ruimte
bruist open; de werkelijkheid schampt langs en laat een lege weg
achter zich heel, terwijl je geschiedenis schroeit er vol van dicht
maar de uitspraak wandelt verder omdat je lippen dat afspraken
Zo hoort het: de natuur opent j...
Buig
gedicht
2.6 met 11 stemmen 6.304 Ik sprak mijn woorden niet uit.
Ze werden gezegd. Ook ik hoorde ze
En, min of meer verwijfeld, probeerde ik
de bijbehorende bewegingen. Ongeveer
het omgekeerde van hoe een partituur
werkt: niet eerst schrift en dan spel,
maar eerst gespeeld en dan pijlsnel,
vrijwel vergeefs, geschreven. Of ee...
