biografie: Jacobus Daniel du Toit
1877 - 1953
Jacobus Daniël du Toit
(Paarl, 21 februari 1877 - Pretoria, 1 juli 1953) is een Zuid-Afrikaanse dichter met de Latijnse bijnaam Totius.
Hij was behalve dichter predikant, schrijver en theoloog. Du Toit heeft met zijn literaire werk internationale erkenning gekregen. Hij verwierf negen doctorstitels zowel in Zuid-Afrika als elders.
Van jongs af aan was hij betrokken bij het behoud van het Afrikaner volk en diens taal in het Zuid-Afrika dat in die tijd overheerst werd door Groot-Brittannië. Hij was lid van het Genootskap van Regte Afrikaners.
Het doel van Totius en zijn medestanders was om een schrijftaal te ontwikkelen uit de Afrikanertaal die tot dan toe in gesproken vorm bestond. Dankzij deze ideeën wordt hij gezien als een belangrijk figuur in de vroege fase van de ontwikkeling van het Afrikanernationalisme.
Werk:
Trekkerswee: verse (Potchefstroom 1915).
Rachel: verse (Potchefstroom 1923).
Wilgerboombogies: verse (Potchefstroom 1925).
Passieblomme: verse (Bloemfontein 1934).
Skemering: verse (Bloemfontein 1948).