biografie: Jan Hein Donner

[Den Haag 1927 – Amsterdam 1988]

Johannes Hendrikus Donner werd geboren als zoon van Jan Donner, minister van Justitie en president van de Hoge Raad.

Hein Donner was schaakgrootmeester. Hij was drie maal schaakkampioen van Nederland: in 1954, 1957 en 1958.   Hij maakte op zijn 14e jaar pas kennis met het schaakspel.

Naast schaker was hij ook schrijver van artikelen in onder andere De Tijd, Elseviers Weekblad, Het Parool en De Volkskrant. Vanaf 1971 was hij medewerker bij 'Schaakbulletin', een  maandblad dat verscheen van 1968 tot 1984. Een bloemlezing van deze stukken, voor zover ze over schaken gaan, is samengesteld door Tim Krabbé en Max Pam en is verschenen als De Koning, Schaakstukken.

In zijn persoonlijk leven was een van zijn huwelijken (dat met de jeugdige provoleidster Irene van de Weetering te Amsterdam) in 1960 tijdens het Hoogovenschaaktoernooi te Beverwijk een hoogtepunt. Op zijn huwelijksdag offerde hij in de eindfase van zijn fraaie partij tegen H. Bouwmeester zijn dame...

De laatste jaren van zijn leven genoot hij vooral bekendheid door de kleine stukjes die hij schreef voor NRC Handelsblad. Een hersenbloeding die het hem zeer moeilijk maakte om te spreken en te typen dwong hem tot een zeer eigen, uiterst beknopte stijl. De stukjes zijn verzameld in twee bundeltjes ‘Na mijn dood geschreven’ en ‘Slecht nieuws voor iedereen’. Voor het eerste werk ontving hij in 1987 de Henriëtte Roland Holst-prijs.