Samen met Cees Rutgers richtte hij in 1985 de cabaretgroep Meester Cornelis op. Na het eerste programma 'De Gymnasiast' (1986) hield Rutgers ermee op en stond Van Merwijk solo op het podium. Hij maakte de programma's 'Van ouwehoer tot troubadour' (1987), 'Geef mij mijn sperma terug' (1989), 'Een AVRO-lid is ook een mens' (1992) en het eerder genoemde 'Van Merwijk legt het nog één keer uit' (1994). In 1996 kwam hij met 'Het podiumbeest is terug'.
Belandde hij tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival in 1988 met het lied 'Zuid-Afrika' (ookwel 'Apartheid es ein skone zaak') naar eigen zeggen rond de 81ste plaats, toen Karin Bloemen het (in een swingender arrangement) zong werd het een succes. Het is het, in nep-Zuidafrikaans geschreven, relaas van een Zuid-Afrikaanse boer die op vakantie is geweest bij zijn schoonfamilie in Nederland en bij zijn terugkeer uit Nederland aan zijn collega-boeren verteld wat voor een geweldig land Nederland is: arm en rijk wonen gescheiden, buitenlanders maken schoon en mannen maken 's ochtends ruzie in de file, terwijl de vrouwen thuis blijven met de kinders.
Onder meer tijdens een optreden voor Nelson Mandela bleek Bloemen er wel een andere interpretatie op na te houden, maar Van Merwijks naam als tekstschrijver was gemaakt. Zo schreef hij ook teksten voor Harrie Jekkers ('Straatnaambordjesblues') en Hans Dorrestijn ('Wat zijn de vrouwen groot'), zelf ook niet de minste tekstschrijvers.
Even leek het er met 'Van Merwijk legt het nog één keer uit' op dat Jeroen van Merwijk voor cabaretminnend Nederland verloren leek. Vervolgens maakte hij weer een prachtig programma met 'Het podiumbeest is terug'.
Zittend op een stoel begeleidt hij zichzelf op gitaar terwijl hij als een chagerijnige zwartkijker zijn laconieke liedjes ten gehore brengt. Als bezoeker moet je wel van cynische humor houden. Liedjes uit zijn vorige programma als 'Het was meer dan erg op de Grebbeberg' (een meezinger) of 'Het leven is kut' waarin 'kut' ± 40 keer voorkomt ("En is het een keer niet kut, dan is het klote"), of het manonvriendelijke lied 'Alle mannen moeten dood' deed zelfs een fiks aantal bezoekers het theater verlaten.
Met zijn Radio Magnolia-maatje Bavo Galama brak Van Merwijk door naar de grotere zalen met het programma 'De omgekeerde wereld'.
Naast zijn theaterwerk is Van Merwijk een beeldend kunstenaar en onder de naam Malfet maakt hij schilderijen in acryl die hij regelmatig exposeert. Zo ontving hij na een tentoonstelling in het World Trade Centre in Washington zelfs een lovende recensie in The Washington Post. Diezelfde Malfet illustreerde ook het boekjes die Van Merwijk schreef.
Van Merwijk heeft te kennen gegeven dat indien hij echt zou moeten kiezen, de schilderkunst absoluut zijn voorkeur heeft. Laten we hopen dat dat niet hoeft.
42.227 27.900