inloggen

biografie: Jo Govaerts

Jo Govaerts (1972) is dichteres en globetrotter. Zij debuteerde in 1987 met de bundel Hanne Ton, die genomineerd werd voor de Cees Buddingh-prijs. Na haar studies Oost-Europese Talen en Culturen in Belgiƫ en Polen publiceerde zij in 1997 De vreugde van het schrijven, een bloemlezing vertaalde gedichten van Wislawa Szymborska. Overigens woont en werkt Jo Govaerts sinds een jaar min of meer permanent in Brussel. Iedere zondagavond kun je haar horen in 'Het Einde van de Wereld', een programma op VRT-Radio 1.

Inzendingen van deze schrijver

11 resultaten.

Waar ik naar verlang vandaag

gedicht
3.0 met 44 stemmen aantal keer bekeken 15.382
Waar ik naar verlang vandaag een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk...

Van alle mensen hou ik het meest nog van apen

gedicht
2.0 met 39 stemmen aantal keer bekeken 14.710
Van alle mensen hou ik het meest nog van apen. Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht. Ik voel hen onder mijn hand, ik voel mijn hand op hen, aan hen, en hoe een vacht pas echt een lichaam tastbaar maakt. En hoe stil...

Zij stuurde hem een blad

gedicht
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 7.000
Zij stuurde hem een blad waar hij vroeg om een brief. Zo was de taal die zij samen spraken brieven = bladeren. Zij hadden kunnen kiezen voor andere zij had hem een letter kunnen sturen in plaats van vele wat hij wou zinnen verhalen zij kozen de moeilijkste die waarin zij beiden nog...

Met mijn kwantorslag

gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 2.942
Met mijn kwantorslag en mijn inwendloopje kan ik ze wel verslaan. Ik ben sterker dan de zwebongbeesten en niet bang. Ik ben niet bang. ------------------------------------------ uit: 'Waar je naar zit te kijken', 1994.
Jo Govaerts23 november 2016Lees meer…

Je weet nooit zeker

gedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.863
Je weet nooit zeker wat het is dat door de lucht beweegt zo ver weg ook zoveel hoger je kan alleen maar hopen dat het iets is onderweg naar een mooi plekje een oude duif naar zijn duiven ---------------------------- uit: 'De twijfelaar', 1989.

Ik liep (en liep en liep en liep)

gedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 4.809
Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik vond (maar ik liep verder) Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik verloor (maar ik liep verder) Tot ik alleen mijzelf over had Maar dat is te weinig om voor te...

Waar ik naar verlang vandaag

gedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 3.897
een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi...
Jo Govaerts18 december 2012Lees meer…

Wij waren zestien

gedicht
2.0 met 212 stemmen aantal keer bekeken 19.475
Wij waren zestien jaar en spelden traag Aeneas' avonturen. Over hoe winden plots opstaken en schepen uit hun koers raakten, over velden aan de overkant van een rivier waar men een levend mens maar zelden toelaat, over verlaten vrouwen, oorlogen en tweegevechten. Wij waren zestien...

Een man is maar een kleine man.

gedicht
2.0 met 204 stemmen aantal keer bekeken 47.856
Een man is maar een kleine man. Hij valt in slaap, zijn mond valt open, zijn dromen ontsnappen hem zonder spoor. En 's ochtends niemand die zeggen kan welke naam er op zijn lippen lag, welk gezicht hij daarbij amper trekt. Hij neemt zijn lege koffer en vertrekt. Mensen zeggen naar zijn...

Als ik tenslotte oud zal zijn

gedicht
3.0 met 75 stemmen aantal keer bekeken 46.684
Als ik tenslotte oud zal zijn en na een zoveelste kale reis strand in mijn laatste onhuis zal het jouw gezicht zijn, ongelezen, dat ik uit het verre daglicht aanhaal. Geloof me of niet dat het liefde is, jou mijn zwerven om je heen te besparen en het hoogste, straffend geluk voor mij als...

Ik denk, je moet iets hebben

gedicht
2.0 met 70 stemmen aantal keer bekeken 14.756
Ik denk, je moet iets hebben om van te houden, bijvoorbeeld een steen in je hand, die langzaam warmer wordt. Maar wat is het dan waarvan je houdt, je eigen warmte die ook weer verdwijnt met het lossen van je greep. Ik denk, je moet toch iets hebben om van te houden, waarom niet een...