biografie: Jo Govaerts
Jo Govaerts (1972) is dichteres en globetrotter. Zij debuteerde in 1987 met de bundel
Hanne Ton, die genomineerd werd voor de Cees Buddingh-prijs. Na haar studies Oost-Europese Talen en Culturen in België en Polen publiceerde zij in 1997
De vreugde van het schrijven, een bloemlezing vertaalde gedichten van Wislawa Szymborska. Overigens woont en werkt Jo Govaerts sinds een jaar min of meer permanent in Brussel. Iedere zondagavond kun je haar horen in 'Het Einde van de Wereld', een programma op VRT-Radio 1.
Inzendingen van deze schrijver
11 resultaten.Een man is maar een kleine man.
gedicht
2.8 met 208 stemmen 
50.338 Een man is maar een kleine man.
Hij valt in slaap,
zijn mond valt open,
zijn dromen ontsnappen hem zonder spoor.
En 's ochtends niemand die zeggen kan
welke naam er op zijn lippen lag,
welk gezicht hij daarbij amper trekt.
Hij neemt zijn lege koffer en vertrekt.
Mensen zeggen naar zijn we...
Waar ik naar verlang vandaag
gedicht
3.1 met 45 stemmen 16.047 Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk oo...
Van alle mensen hou ik het meest nog van apen
gedicht
1.8 met 37 stemmen 16.634 Van alle mensen hou ik het meest nog van apen.
Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen
en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht.
Ik voel hen onder mijn hand,
ik voel mijn hand op hen, aan hen,
en hoe een vacht pas echt
een lichaam tastbaar maakt.
En hoe stil o...
Zij stuurde hem een blad
gedicht
2.4 met 14 stemmen 7.226 Zij stuurde hem een blad
waar hij vroeg om een
brief. Zo was de taal
die zij samen spraken
brieven = bladeren.
Zij hadden kunnen kiezen
voor andere zij had hem
een letter kunnen sturen in plaats van
vele wat hij wou zinnen verhalen zij
kozen
de moeilijkste die waarin zij beiden
nog ki...
Met mijn kwantorslag
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.197 Met mijn kwantorslag
en mijn inwendloopje
kan ik ze wel verslaan.
Ik ben sterker
dan de zwebongbeesten
en niet bang.
Ik ben niet bang.
------------------------------------------
uit: 'Waar je naar zit te kijken', 1994.
Je weet nooit zeker
gedicht
3.6 met 8 stemmen 2.249 Je weet nooit zeker
wat het is dat
door de lucht beweegt
zo ver weg ook
zoveel hoger
je kan alleen maar hopen
dat het iets is onderweg
naar een mooi plekje
een oude duif
naar zijn duiven
----------------------------
uit: 'De twijfelaar', 1989.
Ik liep (en liep en liep en liep)
gedicht
3.3 met 7 stemmen 5.043 Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik vond (maar ik liep verder)
Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik verloor (maar ik liep verder)
Tot ik alleen mijzelf over had
Maar dat is te weinig
om voor te leven
-----------------...
Waar ik naar verlang vandaag
gedicht
5.0 met 1 stemmen 4.121 een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vi...
Wij waren zestien
gedicht
2.2 met 209 stemmen 19.789 Wij waren zestien jaar en spelden traag Aeneas'
avonturen. Over hoe winden plots opstaken
en schepen uit hun koers raakten,
over velden aan de overkant van een rivier
waar men een levend mens maar zelden toelaat,
over verlaten vrouwen, oorlogen en tweegevechten.
Wij waren zestien jaar...
Als ik tenslotte oud zal zijn
gedicht
3.1 met 74 stemmen 46.915 Als ik tenslotte oud zal zijn
en na een zoveelste kale reis strand
in mijn laatste onhuis
zal het jouw gezicht zijn, ongelezen,
dat ik uit het verre daglicht aanhaal.
Geloof me of niet dat het liefde is,
jou mijn zwerven om je heen te besparen
en het hoogste, straffend geluk voor mij
als j...
Ik denk, je moet iets hebben
gedicht
2.9 met 70 stemmen 14.993 Ik denk, je moet iets hebben
om van te houden, bijvoorbeeld
een steen in je hand, die
langzaam warmer wordt.
Maar wat is het dan
waarvan je houdt, je eigen
warmte die ook weer verdwijnt
met het lossen van je greep.
Ik denk, je moet toch iets
hebben om van te houden, waarom niet
een ste...
