biografie: Johan van 't Lindenhout
1893 - 1919
Johan van 't Lindenhout
Neerbosch 1893 – Nijmegen 1919
Johan van ’t Lindenhout studeerde rechten.
Hij plaatste onder pseudoniem (o.a. Theo Verwanen en Jodocus Zangvorsch) zijn eerste literaire werk in Propria Cures en de Amsterdamsche Studentenalmanak.
Nadat in 1914 enkele van zijn sonnetten in De Beweging waren opgenomen, aanvankelijk onder het pseudoniem van J. Berkel, kreeg hij als dichter bekendheid.
Uitingen van levensdrift en melancholie wisselen elkaar af in zijn romantische verzen, die een sterke invloed laten zien van o.a. Willem Kloos en Karel van de Woestijne .
Door zijn vader en vrienden werden zijn verspreide verzen en een keuze uit de ongepubliceerde gedichten `als een blijvende herinnering' na zijn door hem zelf gekozen dood bijeengebracht in de privédruk Nagelaten verzen (1918).
Inzendingen van deze schrijver
14 resultaten.Nacht-liedje
poëzie
4.5 met 2 stemmen 
783 Was niet je mond dan kussen mild
En bloeide niet je lijf in pracht,
Wanneer wij minden in de stilt’
Van de besternde nacht?
Jouw hart lag aan mijn hart, jouw oog
Staarde in mijn oog zo lang en diep,
Tot je gelaat glimlachend boog
En zwijgend in m’n armen sliep.
Dan zong mijn bloed zo...
Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier
poëzie
4.0 met 3 stemmen 779 Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier,
De klepper vong de wind en joeg de vogel op,
Er gonsde een ver gerucht van tramp'len en geklop,
De garvenbindster zong op 't zoeven van de maaier.
Maar, de open lippen strak in zijn verdoolde kop,
sliep aan de lauwe berm een schuwe a...
Levensloon
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.031 Ik neem het rijke levensloon
Van elke blije dag,
Als Gij mij reikt het gulden schoon
Van uwe mond en lach.
De dag verglijdt in stille glans
Bij mijn verholen droom,
Mijn ogen zien ten verre trans,
Of reeds de avond koom’.
Ik keer, als groot de zonne poost
En dag en werk zich sloot,
W...
Voorbijgangster
poëzie
4.0 met 3 stemmen 480 Een lief gelaat in tere lijnen
Een stille lach om jonge mond:
Zo schreed zij daar; en de eigen stond
Voelde ik een leegte in mij schrijnen.
Zag zij mijn blik bewondrend schijnen?
De lange wimpers zonken blond
Op de ogen; 'k zag haar lach verkwijnen
En voelde schaamte om wat ik schond.
T...
ZOMERAVOND II
poëzie
4.0 met 2 stemmen 319 Gedachten, die de zonnige uren banden,
Bemijmer ik, waar langs de stille kreek
Het nachten naêrt en op de lage landen
De avond roerloos ligt en schemer-bleek.
Dan blaast een jongen op z'n herdersfluit
Een simpel liedje van verloren dagen;
En 't mijm'rend hart moet zachtkens medeklagen
B...
ZOMERAVOND I
poëzie
4.3 met 3 stemmen 429 Nu de schaduwen zich lengen
Rond mijn woning, vòòr de nacht,
Wil ik je mijn groeten brengen
'Wijl dags laatste uren plengen
Aan de kim hun zuiv're pracht
Al begeert' ligt diep verzwegen,
Nu ik stil naar buiten tuur,
En mijn hart heeft zich genegen
Tot de wijde avondzegen
In de schoonhei...
Madame la Marquise
poëzie
4.0 met 1 stemmen 506 Een lied ruist ijl en rank; een vrouw speelt aan 't spinet
En neurt heel zacht de wijs; de blanke toetsen schreien
Hun zoet en simpel leed door 't schemerend salet.
Maar wie haar gratie won nijgt aarz'lend haar bezijen
En zoekt haar need're blik. Een stille geur verbloeit
Van onvervulde dr...
AAN JACQUES PERK
poëzie
4.5 met 2 stemmen 515 De rozenknop in ranke vaas, vuurrood,
Rijst roerloos uit het tere kristallijn,
Stil in verwond’ring van zó schoon te zijn...
Dan legt hij bevend héél zijn binnenste bloot.
En hij geeft weer wat eens natuur hem bood,
Wat eens zijn deel werd van de rijke regen
En wat hij opving van de gou...
AFSCHEID VAN GUIELMO
poëzie
4.0 met 1 stemmen 461 Niets dan leed blijft er beklijven,
Of ik al mijn dagen tel.
Wat zal ik nog langer drijven
Dit onnozel levensspel?
Mei en juni ging verloren
En het witte oogsttij zwond,
Toen de maaier ’t volle koren
Tot de gouden schoven bond.
Vrind, m’n leven is verstreken
En ik vind geen blijheid...
HERFST-IMPRESSIE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 569 Soms in de vroege ochtend, kleurt
De hemel zo geheimvol licht;
Dan is ’t of gij een schoon bericht
In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
En wie een donker lijden beurt,
Hem wordt de last haast blij en licht;
Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
Is ‘t, of elk woord een sproke neurt....
Meisje voor het feest
poëzie
5.0 met 3 stemmen 543 't Eérst, in blij ongeduld, kwam ze af. Nog toeft geen gast
Ter zaal. Week daar de deur...? de bout schuurt langs de luiken
En 't uur kruipt traag. De dis beurt, glanzend in 't damast,
Zwaar zilver en zoet ooft; in donker-koele kruiken
En transparante fluit smilt 't welig coloriet
D...
Soms waan ik, dat mijn leven hoger gaat
poëzie
4.0 met 3 stemmen 535 Soms waan ik, dat mijn leven hoger gaat
Dan ’t vlak bestaan van wie er rond mij zijn,
En dat ik sta in voller, schoner schijn
Van levenslicht dan wie er naast mij staat.
Soms waan ik, dat ik groter levensdaad
Volvoeren zal, en dat langs hoger lijn
Mijn leven loopt, dat met véél rijker ma...
Makker, de dag is óp; lóóp, om je deel te halen
poëzie
4.7 met 3 stemmen 608 Makker, de dag is óp; lóóp, om je deel te halen
Van 't bare zonnegeld, van dauw en ochtenddoop,
En schater, sleetse zorg en nachtlijk leed ten koop,
Om 't spoelen van de wind en 't lied der wielewalen.
Makker, een open dag voor strijd en nieuwe hoop.
Hij schuurt het hart weer blank, h...
Haar hoofd woog aan mijn borst
poëzie
2.4 met 10 stemmen 966 Haar hoofd woog aan mijn borst, het haar viel al bezijden,
Een glimlach was haar mond, die schromend bleef en teer...
Wee mij! toen zonk dit beeld; de dageraad was véér,
Die 'k had nabij gedroomd sliep vèr van mij gescheiden.
't Hart zei: ‘verbórgen brood geurt zoeter en mondt méér....
