biografie: Jonhy Donovan

jij bent mij dierbaar
o,vriend van alle mensen
ik zal je missen
je woorden en mooie lach...

bakken vol water
op druppeltjes wijze die
vallen heel gestaag!...

wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname....

je wilt het niet geloven
wat ik allemaal wel voel
kan er echt niet slapen van
ik denk altijd en ik woel...

als ik sterf
dan heb ik vrienden
zoveel vrienden
niet normaal...

ouder worden is plezant
een kwaaltje hier
een krampje daar
ja, ouder worden is zo plezant....

het klimt en slingert in het rond
wurgt hout en zwakke gevelstenen
van hoog boven tot laag aan de grond
met zijn grijparmen en spillebenen......

Bart De Wever is een fervente NVA-er
hij heeft ook heel veel verstand
kan brainwashen in groepsverband
lult uit zijn nek als een echte bla-bla-bla-er...

ik liet je gaan
zomaar alleen
je liet begaan
wist niet waarheen...

spiegels van het hart
ze wenen of ze lachen
tranen al of niet!...

verstomd staan gapen
met die ogen zo treurig
die wit blauw geschapen
op een heide zo fleurig...

broedplaatsen gevraagd
open velden en sloten
leeuwerik in nood...

Ik kroop eens in de huid
van een doorgaand puber leven
boven alle twijfel verheven
wilde ik er na één dag al terug uit...

wie zijn ze echt... die poëten
waar blijven hun juweeltjes tekst
gedichten in kunstvorm van verzen
...

luisteren naar de stilte van de nacht
liggend in mijn veel te grote bed
staren naar de maan die naar mij lacht
o, zalig...sterren dansen mijn ballet...

wanneer alles weeral eens tegenzit
en het denken verstoort het evenwicht
zo ook het verdriet verdrijft de blijdschap
dan treurt de lach in gevangenschap...

wanneer de hemel en de wolken
als beddenlaken lonken
en ook het stille wiegen van de wind
je in verleiding laten komen...

voeten, benen,
een gat te dik of wat te dun
een lijf vol genen
met een kloppend hart...

pestgedrag
ongepaste handeling
jullie zullen krijgen
ik voel reeds kentering...

schaduwdansen met de maan
verkennen wel mijn zwarte muren
de nacht vergeet voor één keer mijn naam
ik ben echt niet meer bij te sturen...

de regen en de wind
konden haar niet deren
ze rende naar haar kind
door gejank en luidop schreeuwen...

zwavel
geel kopje
zij wilt licht
ik strijk het stokje...

ik zie je nog zo vredig zitten
altijd op dezelfde plaats
het groene bankje in de tuin
wat pitten tussen gras en bloemen...

Brussel,
waar ik mijn brood verdien
elke dag veel andere mensen zie
waar je makkelijk nog kan napraten...

knusjes keuvelen aan een houten tafel
over je passages op een ordinaire dag
je woorden vlot en met een glimlach
een sterke koffie met een warme wafel...

Ongerept en wild geschapen
waren bossen op zijn mooist
maar door tijd en evolutie
werden dierendromen stil vermoord...

Een waterplas door mist omgeven
met ranke bomen zonder schaduw.
gevangen, in een web geweven...
het lied gezongen door een zwaluw....

In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen....

Positieve gedachtes
Onzichtbaar, doch zo krachtig
Sterk van wil en geest...

een simpel mooi meisje
heel alleen op de wereld
geen broers of wat zussen
haar ouders gestorven...