Margriet van Essen – van Haeften
Utrecht 1751 – Barneveld 1793
dichteres en prozaschrijfster.
Margriet van Haeften trouwde in 1774 met Lukas Willem van Essen (1739-1791). Maria baarde geen kinderen; in 1789 adopteerde het echtpaar een vierjarig neefje.
Door haar huwelijk werd Margriet van Haeften Vrouwe van Schaffelaar, het kasteel van haar echtgenoot bij Barneveld. Zij vormde daar een religieus-literair netwerk.
In 1774 kreeg Margriet het honorair lidmaatschap aangeboden van het Haagse dichtgenootschap Kunstliefde Spaart Geen Vlijt. Na een conflict met het KSGV begon ze aan een eigen bundel: Iets van M – – (1780; het door het KSGV geweigerde gedicht is opgenomen in de postuum verschenen tweede druk van 1796). Daarna gaf zij een bundel prozastukjes uit: Eene handvol menschenvreugde (1781), grotendeels navolgingen van het werk van de Duitse dominee-dichter Sintenis. Beide bundels kregen een positieve bespreking in de Vaderlandsche Letter-Oefeningen.
Margriet van Essen – van Haeften overleed 42 jaar jong, twee jaar nadat zij en haar man de vierjarige Hendrik Anthony Zwier de Vos van Steenwijk hadden geadopteerd om via hem de familienaam Van Essen in stand te kunnen houden. Haar dood inspireerde tot gedenkzangen, onder anderen van Ahasuerus van den Berg en de hoogleraar letterkunde Adam Simons.
Zij werd begraven in de hervormde kerk van Barneveld. Daar bevindt zich een gedenkplaat voor haar, opgericht door de pleegzoon.
1.243 1.476 2.053