biografie: Marije Langelaar
Marije Langelaar, geboren op 18 juni 1978 te Goes, is dichter en beeldend kunstenaar. | Ze woont in Arnhem. In 2000 voltooide ze haar studie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem en nam sindsdien deel aan diverse tentoonstellingen en festivals in binnen- en buitenland. Met Mark Manders runt ze de uitgeverij ROMA Publications. |
In het voorjaar van 2003 verschijnt haar officiele debuutdebundel De rivier als vlakte bij De Arbeiderspers.
Publicaties bij ROMA Publications: Het lezen (kort verhaal over het lezen), 2000
Interactief gelukkig (een publicatie met fragmentarische zinnen die de suggestie wekken alsof het beginregels zijn van een te schrijven roman), 2000
Mutanten zonder hart (boekje met het karaoke-lied 'Mutanten zonder hart' dat behoort bij de gelijknamige video-installatie), 2000
Tokyo Newspaper (krant in samenwerking met beeldend kunstenaar Mark Manders met naar het Japans vertaalde gedichten die geplaatst zijn naast foto's van tijdelijke installaties in de straten van Tokyo), 2000
New Anniversaries (fotoboek over drie gelijktijdige verjaardagen gemaakt met Mark Manders), 2001
Angus 15 jaar (krant over een fictieve verjaardag van een 15-jarige jongen met poëzie en foto's. Deze krant werd huis aan huis verspreid in Rotterdam), 2001.> Laptop on the Pavement (fotoboek gemaakt in samenwerking met Mark Manders en Roger Willems voor de Watou Poëziezomer 2002, 2002
Open Days (samenstelling van een uitgave met daarin werken van kunstenaars en dichters gemaakt in opdracht van het Kröller-Müller Museum), 2002 |
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.Aan tafel
gedicht
3.3 met 83 stemmen 
23.180 Vragen wij vandaag aandacht voor de lucht
Zie haar trillen!
Kijk hier buigt zij rond de schoorsteen!
Hier wordt zij uitgespuugd!
Kijk hier raakt zij water!
Vliegt zij over een ijsschots!
en rent door de huizen!
De lucht gaat in het schaap!
De lucht gaat in de bever!
Hier verdwijnt lucht i...
Vrij
gedicht
2.4 met 31 stemmen 12.859 Hier is het donker, lawine, golf, grot.
Sinds een week of twee heb ik mij met de grootst mogelijke
concentratie naar de stad toe bewogen en nu lig ik hier voor een
uit steen gehouwen kade waarop illuminiserend licht valt.
Naast mij een dier, zo weinig opmerkzaam, zijn hartslag rilt
obsceen...
Park
gedicht
2.6 met 124 stemmen 30.680 Want er valt weinig te verwachten
van een vijver
dacht hij
terwijl hij op een zondagmiddag
op een bankje in de schaduw zat
En bleef de rest van de middag een peinzende
introverte gestalte die niemand groet
hij zag een man passeren
hij zag een man met hond passeren
hij zag een man met vrou...
Scène
gedicht
3.3 met 3 stemmen 2.359 Ze zien ons aankomen over de pier.
Twee verrukte eenden door de zon beschenen
lekker kwaken hier.
Verder duiken en tegendraads de wind in.
Dan: wolvenschrik!
Wolvenschrik!
Wel iedereen is dier!
-----------------------
uit: 'Vonkt', 2017.
Hert
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.082 En ik kijk naar mijzelf.
Voel mijn benen zich verdunnen en draaien
onmiddellijk volgen mijn armen het groeien van hoefjes
ik stap uit mijn jurk en mijn hemd inmiddels te groot en
voel mijn vacht in de wind
mijn oren richten zich zetten uit en ik
luister naar het kletteren van borden ver in de ...
Scène
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.016 Voor Anneke
Ze zien ons aankomen over de pier.
Twee verrukte eenden door de zon beschenen
lekker kwaken hier.
Verder duiken en tegendraads de wind in.
Dan: wolvenschrik!
Wolvenschrik!
Wel iedereen is een dier.
----------------------
uit: 'Vonkt', 2017.
In het dier
gedicht
3.5 met 2 stemmen 1.507 Ik klim in de boom voor het uitzicht
een hert komt naderbij om ons te warmen.
We spreken hem toe over de stad, buiten de greep van de bladeren.
De ogen van het dier openen zich in een weg naar elders
we lopen naar binnen het is warm en behaaglijk en zoveel instinct.
Mijn man klikt in een poot e...
Stoel
gedicht
4.5 met 2 stemmen 5.622 Ik stond naast een tafel en het verontrustte mij dat ik zo
alleen was en opeens hoorde ik het kloppen erg
zachtjes weliswaar maar iets maakte zich kenbaar.
Het was zo subtiel dat ik moest knielen, zo vond ik de
stoel en ik raakte het hout zoals je een tong raakt, ik
legde mijn vinger in een ner...
De hoeder van mijn oude eenzaamheid
gedicht
3.7 met 18 stemmen 7.009 De hoeder van mijn oude eenzaamheid
schudt aan de tafel
een wilde dans is gestopt
wat nu nog moet wordt afgerond
willoze twijgen in het gedoofde venster
de kop van de helling bezwijkt
de andere wereldhelft zal stonds ontwaken
ik leg mij neer
in de opalen schijnsels
de roep van diere...
