biografie: Marijke Hanegraaf
| | Weloverwogen en gerijpte poëzie noemde De Arbeiderspers mijn gedichten bij de uitgave van mijn debuut Veerstraat in 2001. Gerijpt mag ook wel, want ik ben van 1946. ‘Strak gecomponeerd, de beelden soepel en de formuleringen trefzeker,’ ik citeer, want ik vind het onmogelijk om zelf aan te geven wat mijn gedichten zijn en inhouden. Ik schrijf wat er zich in me voordoet, ik stel geen series of thema’s samen, al ontstaan ze soms wel, want wat in me omgaat cirkelt blijkbaar om bepaalde gedachten. Ik schuw het engagement niet, niet in Veerstraat, en ook niet in nieuwe gedichten.
De bundel Veerstraat was mijn debuut en ik werd ermee genomineerd voor de C. Buddinghprijs, de prijs voor debutanten. Dat wil niet zeggen dat ik hiervoor nooit geschreven heb. Eigenlijk schrijf ik al mijn leven lang, als tiener liedjes en tussen mijn twintigste en veertigste verhalen, reportages en artikelen voor kinderen. In 1992 ging ik naar schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam om beter verhalen te leren schrijven, maar het dichten ging zo goed en ik vond er zoveel meer voldoening in dat ik me daarop heb geconcentreerd.
Ik ben een trage schrijver. Ook een grage, maar niet eentje die al na twee jaar weer met een nieuwe bundel komt. Je niet laten opjagen, zei een andere dichter tegen me, en dat houd ik in ere.
| |
| | Marijke Hanegraaf
dichter
|
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.De jongen, een schaduw
gedicht
3.1 met 37 stemmen 
16.174 De violette lucht omsluit een jongen
die roerloos in het heden hurkt.
Af en toe gaat zijn arm omhoog
alsof hij zwaait. Naar niemand.
Nooit weggeweest, geen schoenen nodig.
Hij hurkt bij zonsondergang
in een portiek, neergelaten
op aarde als een spin aan een draad.
Ik zou een requiem will...
Vertrek
gedicht
2.6 met 10 stemmen 4.676 Mathilde trok achter de kat aan.
Geduldig wachtte hij op iedere hoek.
Gloednieuw klonken de klinkers
onder de driewieler van Mathilde.
Ze reed de Proefsteen uit
vertrouwde straat met de verbanden
die we huizen noemen, dreef
van haar kamertje vandaan.
Onafgebroken verschilde ze
van de Ma...
Kapmeeuw
gedicht
2.6 met 29 stemmen 9.843 Vroeg in de ochtend zit op de rand
van de steiger een meeuw.
Hij slaapt, ogen dicht, poten in.
Maar te stil en te lang.
Is hij dood? Hij is dood.
Zit toch of hij slaapt.
En de kop van de kapmeeuw is heel.
Is de nek van de kapmeeuw geknakt?
Vloog hij tegen een ruit? En dan
dreef hij l...
Onzwezenlijk 2
gedicht
2.4 met 58 stemmen 18.762 Mocht je me uitnodigen op je feestje
wat zal ik afwezig zijn.
Ik zal menen dat je me uitnodigt
omdat het hoort. Het zal me zo verwarren
dat ik niet mezelf ben en niet weet
wat ik moet zeggen, iets zeg wat niet ter zake doet
iets wat het gesprek opbreekt en waarvoor ik
me schaam. Noemt ie...
Een V boven de stad
gedicht
2.4 met 132 stemmen 48.502 Naarmate de feestdag die nadert groter is
neemt ze meer tassen mee voor haar boodschappen.
Voordat haar iets kan worden geopenbaard
stapt ze op de fiets en door een zekere welvaart
op haar betaalkaart is het moeilijk om kalm te blijven.
Ze denkt, of kun je dat wat door haar hoofd schiet
ge...
Stokgooier en lezer
gedicht
3.5 met 13 stemmen 6.908 Arm als de grond, met rondom
het zuigend moeras van ziekte
geen grond was zo arm als ziekte
en daarin kwam hij en las.
Gericht in zichzelf bracht hij zich voort
hij vocht om de letter.
Hij was een lezer.
Wie was hij zonder.
Wat was hij geworden.
Hij las bij zwak licht.
Die duis...
Mocht je me uitnodigen op je feestje 2
gedicht
2.7 met 25 stemmen 10.233 Mocht je me uitnodigen op je feestje
wat zal ik afwezig zijn.
Ik zal menen dat je me uitnodigt
omdat het hoort. Het zal me zo verwarren
dat ik niet mezelf ben en niet weet
wat ik moet zeggen, iets zeg dat niet ter zake doet
iets dat het gesprek opbreekt en waarvoor ik
me schaam. Noemt iem...
De steen te ervaren
gedicht
2.8 met 12 stemmen 4.526 Iemand legde een steen
op haar hoofd, maar ze wou
dat het een hoed was.
Ze droeg hem als een hoge hoed.
Zulke hoeden zijn zwaar,
ze verplichten.
De steen droeg in zich
de tijd die haar hals sterkte
en rechtte en haar wekte:
ze droeg een steen.
Het gelukkig moment
de steen...
Agenda
gedicht
2.9 met 14 stemmen 3.825 Jan zeventien jaar dood schrijf ik
in mijn nieuwe agenda bij tweeëntwintig april
en ik weet weer hoe je stierf en hoe
ik het moeder vertelde, hoe ze toen zat en keek.
Ieder jaar opnieuw schrijf ik het op.
Ieder jaar wordt je dood ouder.
Als ik het opschrijf is de dag nog leeg.
Lee...
Onwezenlijk 1
gedicht
3.2 met 29 stemmen 13.186 Mocht je me niet op je feestje uitnodigen
ik zal aanwezig zijn.
Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht
om me niet uit te nodigen
en in de ongestelde vragen van je gasten
in de vermoedens, de gissingen.
Ik zal het gesprek sturen, want halverwege
een zin die lastig op mij toeliep
stokt i...
