Glazen Kooi
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
297
297De deuren van mijn kooi zijn weer geopend,
Maar de vrijheid van mijn geest is al ontnomen,
Ik staar naar een wereld wat enorm is veranderd,
Dat spreken over “het oude” de waarheid ontmaskert,
Ik zie hoe de aarde huilt en voel haar pijn in de regen,
Ik zie hoe de mensen achter hun glimlach...