biografie: Stefan Hertmans

De kaas moet vers uit Parma komen; De pepers rood uit Pomerigio De mascarpone moet geel-romig zijn En jij moet zingen bij de wijn. Ik zal een jonge kwartel eten, Gestufft met mortadella en Toscaanse weed. Je bloes hangen we voor het venster Tegen inkijk en insecten. Het fruit zal branden...

Je hebt het hart niet om de stenen te begeren; maar stenen dauwen als je loopt. Het huis heeft licht gedronken. Wankelend komen stemmen in de oren, de messen zwellen scherp op snee. Plots helt je lichaam iets te ver. Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme kl...

Leg eerst de schalen in een geur - Aarde en wind, dat wat je bij kinderen vindt Het dood konijntje bij de achterdeur. Sluit dan bokaaltjes af, Adem niet langer Wees je eigen ruime graf. Wacht nog een dag of twee. Je eieren broeden met je mee. Open de ramen op de derde dag. Lees psalm...

Men maakt een dier dood in de nacht; iets kleins en wilds wordt in de struiken omgebracht. Omdat hij stemmen hoorde, dacht hij dat het volstond als men geloofde; maar even later huilt verschrikking in een gracht. Men heeft je niets beloofd bij de geboorte; maar overlast, het roken e...

De lichte ruk waardoor het twijgje vruchten lost, en veert, en zich zo snel door huid kan boren, kleine weerhaak, groengepunt. Zwart is het trosje dat bloed lost, een druppel, amper genoeg voor smaak, het loskomen van heel ver, noem het een einder aan dit ogenblik waarop je, vin...

Omdat ze gauw gevuld is - het dons van een kwartel is genoeg, een herfstblad in de lente, een blauwe knikker in de palm - sprong plots iets donkerroods hem in de ogen, een vingertop, een snee van niets, een net te snel langs grote grassen strijken en wat zich opent ...

Het was in een oud schooltje, en de ramen waren hoog, dat zich de schaduw van een man tot in de lichtkring van oud stof voorover boog. Linden, kinderen in een onverstaanbaar nieuwe taal, herkenning van een uitzicht bij het raam; en binnen trekt het pleisterwerk zijn eigen krijtkring in een ...

Het zijn die ogen in de schaduw die dood gelezen zijn. Waarheid is een woord met wapens. Het gaat om angst in de woestijn, gevleugeld beest uit lang vervlogen eeuwen, wreedheden flitsend op een zinkend scherm. Je moet niet met je vinger wijzen, het was haar moeder die het zei. Ze stak hem ...

seinloos in dromen zijn. glastong, blauwe reptielen. donkere adembel in slik en lisbloem spat. spiegel in enzymen, bevroren waterval. de maansteen en de melksteen, het zuur in witte kelken.

Dat het niet aanklinkt maar er is, als regen, waaiend over de toetsen die tegen je spreken. Lichte hagel, scherp als nagels, klinkt er nu en dan in mee. Geduld, als je op snelheid komt, een hoger ritme dat het hart kalmeert en alles - bomen groeien door het raam, de glasgordijnen a...

Je sneed ze zacht alsof ze leefden, eerst dwars en dan de ringen, maar het deed pijn daar waar de schil je huid kon raken. We moeten nu niet praten had je nog gezegd. Je ogen prikken maar het stelpt de woorden niet. Zelf rook ik rode snippers, hun sap nog in de vingers die ik op je ha...