biografie: valerie

Langzaam streelt je tong mijn heuvel van genot, als een slang ritsend doorheen de duinen, op zoek naar een volgende prooi. Lekker voelt je warme adem op mijn lippen, als een toetje geserveerd op een zomeravond. Tintelingen voel ik tot in de toppen van mijn tenen, als het briesje dat mijn haren...

Als een uitgenepen spons, voel ik mij gehinderd in mijn behoefte, om jouw liefde te absorberen. Het water zijn mijn tranen die wegsijpelen door de gootsteen. Net zoals onze passie wegsijpelt, doorheen een eindeloos gat van een tijdmachine. Terug sijpelend naar een tijd, waarin we beide dezel...

Schrijnend, schrijnend is het verlangen naar eenzaamheid, wanneer men geliefde dichter bij komt. Dichter, is eveneens het werkwoord voor de vrouw die niet kan spreken, maar enkel schrijven. Schrijven, al schrijvend vormen mijn letters woorden die het papier snijden. Ik kan ze wissen, ...

De mens, het leven de aarde en het heelal Het lijkt met elkaar verbonden, Maar is het dan niet mal? Geen doel, geen missie, Niks om voor te gaan. En toch blijven we leven, Lopen we liever dan dat we staan. Stilstaan bij de vraag, Waarom het allemaal draait. Misschien heeft het wel geen...

ik zou zeggen leef het leven... om te beleven dat het leven, levendig is leef, om het levendige , levendig te houden... leef het leven.. omdat het leven prachtig is. ik zou zeggen.. overdenk je bedenkingen... om te bedenken of je bedenkingen je waardig zijn.. overdenk, of je waardigheden ...

Ik kijk naar die kist, Zoveel onbeantwoorde vragen, Opeens stijgt er in mijn hoofd allemaal mist. Ik wil het leven terugdraaien, Terugdraaien naar dat mooie verleden. Hoe heb je het zo ver kunnen laten komen, Waren dit al die gekke dromen? Dat je je altijd al wilde laten verdrinken, Maar h...

Er zit een meisje achter het raam, Ze heeft blonde haren Al uren zit ze op die plek, Triestig voor zich uit te staren Er zit een meisje achter het raam, Haar hand drukt op het glas Ze kijkt verlangend naar buiten, Wist ik maar wie ze was Er zit een meisje achter het raam, Haar ogen kijk...

Duizenden mensen om me heen Iedereen die me ziet, niemand die naar me kijkt Ik gil, ik schreeuw Iedereen die me hoort, niemand die naar me kijkt Duizenden mensen om me heen, en toch voel ik me zo alleen

diep van binnen durven kijken in de roos de puurheid diep verborgen niet ikzelf die daar voor koos die tederheid, ontluikend nu...maak ik de keuze ...en pluk mezelf vanaf dan zijn het niet langer doornen die mij beschermen ...maar ikzelf

Door de poortjes van je ogen straalt onvoorwaardelijk iets van mij in jou een twinkeling die je overal mee naar toe neemt.