Alle inzendingen over landschap

wil je met mij lopen over land en over zee me niet ontlopen ik neem je mee en zie hier lucht asgrauw mijn plezier hier in de kou wil je met mij lopen naar hier ver vandaan en toch blijf ik hopen eventjes te blijven staan…

Ik sta in het land dat ik ben Op een straat vol droge plassen Ze vullen zich met stof Er is niets meer dat kan groeien Al wat dood is doet alsof Alsof het heeft geleefd Alsof het niet meer leeft De lucht voelt leger dan mijn adem Wat prachtig heeft bestaan Raasde veel te snel voorbij Er staat hier slechts één boom De bladeren kleur ik…

Als een sluier hangt de nevel trots over de maagdelijke grond niet van plan op te geven wat de gretige wolk op aarde vond Droevig, neerslachtig geeft de aarde haar bezit al haar prachtige juwelen opgeslokt in oneindig wit…

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

De wandelaar staat op rijzige gestalte plant zich voort langs ´s heeren wegen lopend naar de einder Achter de horizon ligt de toekomst…

Zacht spreidt de nacht zijn zijden sluier over ‘t zilte water. Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

Terwijl de golfslag zich op ’t strand verliest Raken lucht en water zich in ’t ijle, Waar de einder zich in nevels hult En schepen zich als stippen voortbewegen, Gedragen door het schuim van eeuwen, Gelaten drijvend op de grote waterplas – Zo boven als zo onder – donker. Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste…

De zon gaat stralend op boven ’t wijdse, Wase land zo ver je kijken kan lopen voren naar de einder. ‘l Landschap, af en toe gebed in enkele verloren kreken, afgezoomd door hoge bomen die ruisend zingen in de wind. Je ademt Reinaert ’t allenkant’, zijn vossenstreken diep verankerd in het wezen van de mensen die er wonen – zwijgend en…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…