Alle inzendingen over individu

Voel me vaak onzeker en verward. Maar hoorde gister van een vreemde, dat ik eigenlijk een winnaar was. Samen met miljoenen anderen gokte ik op leven. En ja, ik vocht en won een warm plekje waar alles begon. Het is ongelooflijk mooi en waar. Want ik besta al bijna 40 jaar.…

Die nacht was ik een jaar of dertig. Die nacht opgestaan. Het regende uiteraard. En ik werd ontdubbeling gewaar. Mijn klef, laf ego vastgespeld aan mijn dubbel vel liet los, genadig, ordentelijk. Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde werken, testament. Ik viel. ik liet mij liggen. Als een slagroomtaart…

blind ben ik voor woorden die kleurloos als het gas mijn hart niet meer bereiken doof ben ik voor klanken die zingend als het glas mijn oren steeds ontwijken koud blijf ik voor bloemen die geurloos als het water mij niet kunnen bekoren wars ben ik van dromen die dwingend als een kater mijn evenwicht verstoren geef mij de kans…

geboren orde verstoren drugs vluchten smoren papa volgen sporen moederkoren verloren opnieuw geboren vroeger uitverkoren meisje bekoren liefde haat verloren orde rust verstoren bestaan verstand gewoon einde start schoon verwordt eerlijk oprecht zelfmoord vlucht pijn mixen pillen wijn wegnemen leed venijn vluchten zweven ziek konijn…

scherp zijn de tongen lijdend is haar geest niemand kan verwoorden waarom het is geweest dat de kracht van elke leugen de waarheid steeds versloeg en de zwakte van de leugenaar om nieuwe leugens vroeg die zwart gekleurde jaren vergrijzen haar bestaan … ze had beter moeten weten maar zou het anders zijn gegaan?…

scherp zijn de beelden strijdend in haar hoofd striemend zijn zijn woorden die niet worden geloofd wat houdt hij verborgen? wat heeft hij niet gezegd? de leugen is zijn waarheid haar waarheid een gevecht met bleek gekleurde wangen spuwt zij zijn leugen uit zij moet toch beter weten hij belazert steeds de kluit…

toen ik je voor de eerste keer zag had je mijn hart gestolen zo puur, zo echt een beetje verlegen kwam je binnen jij gaf me een hand en stelde je voor zo puur, zo echt nu zeg je thuis ik ga naar mijn vriendin even wat drinken even wat kletsen zo puur, zo echt aan jou heb ik mijn hart verloren lief kind met het syndroom…

Jij leerde mij leven jij was er voor mij Onbaatzuchtig Alles voor mij... Je kwam in mijn leven op het juiste moment Niet uit op een avontuurtje daar ligt het accent... In de moeilijkste- periode van mijn leven werd jij gestuurd op mijn pad Ik zal je nooit, nee nooit vergeten Mijn allergrootste schat...…

De titel vind ik mooi maar ken de woorden niet van dit oh zo mooie lied Love is in the air... Daarom maak ik mijn eigen tekst Er borrelt best iets in me op Mijn liefde zit nog in de knop maar...Love is in the air... Sweet dreams komen nu Als ik denk aan hem dat ene individu, waar ik nu op afstem... Love is in the air... Do'nt stay…

scherp zijn haar woorden snijdend in zijn geest priemend zijn haar ogen als zij gedachten leest niets valt te verbergen zijn ziel wordt blootgelegd de waarheid is gevonden nog voor het wordt gezegd met rood gekleurde schaamte slikt hij zijn leugen in hij moet toch beter weten liegen heeft geen zin…

Onzeker Dat is zeker Vindt zichzelf een beetje raar Ontwijkt spiegels Draagt die kleding Neemt geen moeite met zijn haar Onverstaanbaar Soms chaotisch Onaantrekkelijk dat staat vast Zocht naar warmte En gezelschap Vond de vriendin die bij hem past Ongelofelijk Toch begrijpelijk Heeft intenties Weet niet hoe Komt lomp over Heeft geen…

Zijn zweet is omhoog gemengd met de modder en het stof en zijn griploze handen klommen achter de trekhaak van de ogen de grijze rotstanden grijnsden reeds vele krijgsgevangenen van de strijd met zijn huid bloot ook de winden lachten neerwaarts en met schmink van geld toverend gemaakte ogen lachten vanuit een glazen paleis met…

met zoetgevooisde stem versiert hij jonge vrouwen zal nimmer van hen houden zoals zij niet van hem met een omfloerste blik kijkt hij naar jonge meisjes belooft hen zoete ijsjes voor een verdorven lik met rooddoorlopen ogen begluurt hij jonge heren wil hen van alles leren óók wat zij niet mogen met zijn gladde praatjes laat hij zichzelf…

Ik laat mijn gedachten varen die getuigen van mijn genie Ik verdoezel de gevaren met mijn dravende fantasie Hoor mij praten en ontwaren en verklaren des levens ironie Zie mij bij ieder ergernis baren Vertellend wat ik in 't leven zie Maar niet alleen stoor ik de ander met mijn wijze praatjes en verhalen over de klasse die ik bezit…

Eenzaam zit zij in haar kamertje van het bejaardenhuis Met een zakdoekje in haar hand Ze verlangt naar haar eigen huis Alsof ze hier gevangen zit en wachtend op haar dood haar allerlaatste stationnetje ze mist haar echtgenoot Ze voelt zich opgeborgen Als een vogel in een kooi Starend naar een familiefoto wat was die tijd toch mooi Ik breng…

Eerst was ik verloren... Orkaan in mijn hoofd, Omkoepeld door wervelwinden, Wervelwind in orkaan... Licht schijnt door... Twee sterke handen brengen me naar veilige oorden, en geven me een klap tegen het hoofd om me te doen beseffen dat ik gelukkig ben en niet steeds meer te willen... Nu ben ik gevonden...…

Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood, Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont; Uit lang gespleten, geel ett'rende wond Walmde wee-zoete reuk, als van de dood; En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot, En onbeweeglijk hing boven de grond: De droppels sidderden, helrood en rond, Gestold tot blad'ren aan de beukeloot. De zon…

Geloof, Wat is dat eigenlijk? Het fonkje binnenin, of... Het vertrouwen in iemand Geloof in de hemel of in je buik of in het glinsteren van iemands ogen. geloven ik of jij jou of mij... Maar geloven dat kan ik niet.…

zij plaatsen hun ladders tegen mijn lichaam ik schrik in het diepe donker van hun aanwezigheid wat moeten zij van mij wat is het dat zij zoeken dat ik zoek zo vasthoudend dat het elke nacht trilt in mij…

Op mijn zoektocht naar het heden dwaal ik af in het verleden naar die ene stap die onverlet mij op een dwaalspoor heeft gezet Zoveel paden en zoveel wegen Zoveel kruisingen kom ik tegen En alles schijnt mij onbekend 'Van waar kwam ik toen toch aangerend' Omzwervingen waren er velen die nu wéér mijn oogmerk stelen om het voor elkaar te…

je schijnt weer minder schaduw contouren donkeren vaag ben jij jezelf wel of zijn er anderen in je geest vandaag ogen zijn niet peilbaar je huid doorzichtig fijn je stem een zacht gefluister met een ondertoon van pijn je hoekt wat in bewegen het soepele loopt niet echt in je houding schuilt de twijfel alsof je grenzen zijn verlegd…

Er was eens een dame uit Millen die had twee enorm dikke billen ze at een boleet en liet toen een scheet de aarde begon hevig te trillen.…

Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot…

Schaduw, schijn of onderdeel van mij. Naargelang de dag, vóór mij, achter of opzij maar steeds standvastig nabij. Zelden opgemerkt of vereremerkt. Zonder echter; ben ik er niet. Een wezen zonder schaduw; is een lichaam zonder ziel. Schaduw; voorafbeelding van het leven. Nooit stil, altijd anders. Jammer dat men geen foto…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

ik wil heel veel met jou delen mijn geluk mijn verdriet mijn woede ik wil heel veel met jou delen mijn pijn mijn zorgen mijn lachen ik kan niet altijd alles met jou delen mijn beleving mijn gedachten mijn gevoel…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

Zoemen en knorren en een kloppend hart dat mijn aderen doet ruisen Ondertussen loopt de PC voor mij te dromen en sus ik met woorden mijn ego tot rust Gedachten vervallen tot nullen en enen De poten van mijn stoel verstrengelen mijn benen De muis bedient mijn arm en sluit mij af…

Dronken.. ..van slaap kruip ik.. ..eenzaam in bed ben eenmaal.. ..geen nachtbreker…

Wie weet waar je bent, op een plek waar niemand je kent. In een elfenbos op een piratendek. Wie weet waar je bent, in je eigen land, zonder grenzen of lijnen Wie weet waar je bent, in je hoofd met je ogen dicht.…