Alle inzendingen over actualiteit

het zijn blokjes tekst die ik op spanning heb gebracht met diverse emoties uit de dagelijkse werkelijkheid miljarden mensen hebben met hun leven letters woorden en zinnen aangedragen waarbij gevoelens in het bestaan het sociaal samengaan in verbindingen spannend kleuren want hoe de mensen elkaar te na staan is al lang niet meer…

De wond, de kern, of negativiteit? Het ego, de duivel, of gemis van affiniteit? Is het angst of liefde wat ons leidt? Stel, een ego, dan ook dualiteit. Dan ook een ego van positiviteit? De duivel, een god, hetzelfde verhaal. Zal niet alles in een geheel bestaan? Is het geloof in opposities niet de bril waar je doorziet? Gewoon een vraag, niet…

En ook al vallen hier soms zelfs de mussen met Peter Koelewijn af van het dak er vallen in Iran en in Irak weer honderd-en-een doden ondertussen Wat doet DT als paranoid dictator in Washington DC en in LA hij splijt de USA verder in twee en arresteert een democraat- senator Wie spint er garen bij dit machtsvertoon geen hond -…

hey jij, Goeiemorgen. Weer een dag zonder zorgen? je hebt er weer zin hè. Ben je er klaar voor, klaar om beoordeeld te worden? Jouw oordeel en andermans ogen in samenwerkend verband. Hetgeen dat je overeind houdt is je zelfvertrouwen, dat meegesleept wordt aan je hand. Voor als iemand het vraagt: Het gaat goed! Het gaat goed Je bril staat…

Ik loop iets te zacht voor een wereld die raast — maar ik hoor wel het gras Wacht even — ik voel alles nog natrillen van gisteren, de stemmen, de lichten, de haast van voorbijgaande mensen. Alsof stilstaan iets is om je voor te schamen — maar ik adem liever diep dan opzij. Ik zie wat jij niet ziet: het knikken van een bloem, de twijfel…

ze zijn verdwenen in de nostalgie van de kinderspelen die op straat en in de tuinen nieuw leven bracht totdat de straat lantaarns aangingen en het eten op de tafel werd gezet alles precies op klokke zes toen ook een kort onverstaanbaar gebed en dan begon het gekibbel weer als vast punt op de agdenda ook toen net als de…

ik heb je vele gezichten in mijn hand met aan de bovenkant je ogen jouw spiegel van de ziel die dieper kijkt als ik je bijlicht met het geluid van mijn stem die vragend al de paden gaat die jij mij wijst in mijn totale ondergrondse onervarenheid want waar talen langs elkaar schuren en tegen muren botsen in een verkeerde…

40.000 treinreizigers claimen 25 euro bij NS kopt het AD op de voorpagina van woensdag 11 juni 2025 laat ik dan na 2 beroerde vervoersdagen de 40.000 (veertigduizendste) en 1 (eerste) zijn ik ben niet van de heb ook niet van het krijgen geef liever dan ontvangen en dan duid ik op geld daarin voel ik mij ook verwant met de Here Jezus in…

half vijf er was nog ochtendstilte het laken nog uitgespreid een fietser op de brug half vijf met N.S logo zouden de treinen toch rijden dacht ik…

de straat was leeg ik liep langs de huizen veegde langs muren om mensen te voelen als buren keek door hun ruiten naar wat zij zagen als buiten verstoorde hun stilte en rook angst als vergiftigende aanwezigheid ik wilde schreeuwen en zwaaien naar de intense pijn van het alleen zijn maar er was niemand thuis in…

Een zanger zingt over kermis in de hel, de wereld stopt met draaien voor een tel. Ik huiver even, nu ik naar hem luister, buiten hult het dorp zich in het duister. Regeringsleiders die niet wilden leren, lieten hun legers moordend marcheren. Koningen, volgevreten op hun troon, ze bleven blind en doof voor de hoon. Ik kijk toe, ik zie en…

jij was geen verschijnsel maar creëerde een lach bij het grillige levenspad vol kracht en wijsheid in een subtiel aftastende dialoog lieten wij beiden de pijlen los die wij hadden in koker en op de al gespannen boog niet om de ander uit te schakelen maar om ons het raken nu vrijwel onmogelijk te maken…

jij was geen verschijnsel maar creëerde een lach bij het grillige levenspad vol kracht en wijsheid in een subtiel aftastende dialoog lieten wij beiden de pijlen los die wij hadden in koker en op de al gespannen boog niet om de ander uit te schakelen maar om ons het raken nu vrijwel onmogelijk te maken 10/06…

je wiegde op benen die je jeugd nog niet konden dragen danste met de pas verworven stappen om ons daarna met intens warme vrolijkheid heerlijk toe te lachen want jij hebt doorgezet sneller dan gedacht de wereld veroverd met je meer dan stralende lach bij jou brandde het vuur van ontdekking en ontplooiing nog toen de as…

Ik voel me geraakt ik voel me verkoren bij U te mogen horen ik voel me geraakt U zond Uwe geest U raakte ons zo aan met U samen hecht voortaan U bent 't Pinksterfeest wij vieren voortaan wij vinden dat zo fijn bij U God te mogen zijn wij intens echt saam wij zang als koren wij zoeken 't nieuwe licht bij U is het licht in zicht…

Dat pikkie Musk gaat Trump de kop en de kont kosten waar Musk het open speelt vrouwen bespeelt, bezwangert en zorgt voor 14 nakomelingen daar is Trump een watje bij met 5 kinderen met als afsluiter een slungel maar hij was van de sex "Grijp ze bij d'r poesie!" en Epstein maar lachen nou Epstein is dood maar het dossier springlevend…

Mijn Duitse moeder hield van joden, ze heeft ze onderduik geboden, Hoe mooi haar licht ook heeft geschenen, ook in de hemel kun je wenen.…

Op Google zal ik het wel vinden of op de app van het openbaar vervoer misschien via de autonavigatie of misschien in de reishoek van de bibliotheek ik heb het nog niet opgegeven ergens moet het toch kloppen het blijkt toch een hele toer…

waar kijken genade was van blijdschap in een eindeloze nakijk spoedde het leven zich bijna voorbij de liefde daar hoorde ik zoveel dat die emoties alleen niet in te halen waren vooral als daarbij nog een verte kwam waarin ik mijn liefde zag naderen in behoedzaam dichterbij komen op haar specifieke wijze in lichaamstaal…

waar kijken genade was van blijdschap in een eindeloze nakijk spoedde het leven zich bijna voorbij de liefde daar hoorde ik zoveel dat die emoties alleen niet in te halen waren vooral als daarbij nog een verte kwam waarin ik mijn liefde zag naderen in behoedzaam dichterbij komen op haar specifieke wijze in lichaamstaal…

Ik lees zo af en toe van een bestand, Dan spreekt men af elkaar niet te beschieten. Een korte tijd stopt dan het bloedvergieten, Daarna neemt men de wapens weer ter hand. Dus beter is om af te spreken: “We schieten lekker door na die acht weken”.…

wij zijn zij en zij zijn wij … maken we elkaar nog blij?…

Meanderend in maalmist dolend in het dwaaldonker waait de wanhoopswind over mijn gedachtegolven Een zwaarzwarte ziel drukkend duisterdiep lamleeg lichaam zinloos zijn Schertsschaduw schelschimmend laat mij los en vrij…

Eindelijk is het dan geschied, Wilders heeft het kabinet gewipt, Heeft ie wel lang mee gewacht, Wijl hij heel lang heeft gedacht, Dat Marjolein Faber capabel is, Nu eindelijk inziet hij had ’t mis. Het is helaas zijn eigen schuld Hij had met haar te lang geduld. Omdat hij enige lid is van de PVV, Had hij alleen slippendragers mee…

wij hebben lang geoefend om het lied zonder woorden te zingen in een totale expressie van lichaamstaal waarbij de klinker O als leidraad voor de melodie is genomen omdat het een uiterst gave klinker is die zich ook makkelijk voegt in samenzang en echo's medeklinkers vullen vaak bij toeval een nog lege plaats alsof het zo was…

Het Kabinet is gevallen ach denk ik: een kast? 'n glimlach verschijnt dan overdenk ik, denk ik aan al die gevallenen 'n traan welt op!…

ik had me de kleine vrijwel onzichtbare storingen in de soepele motoriek eigen gemaakt oorzaak, bron en eventuele remedie veel mensen beschouwen het kleine ongemak als zelf niet te verhelpen het tegendeel blijkt waar te zijn maar enige kennis van eigen lichaam voeding en beweging is wel nodig om het lijf in conditie te houden…

Oh kindeke klein, oh kindeke teer maar Israël in Gaza ga je tekeer schiet je kinderen zomaar neer in Bethlehem staat een stal een stal van ons al het kind van ons al oh Israël groot, oh Israëlieten wreed waarom zoveel, zoveel leed Palestijnen in de wurggreep Joden 40/45 in de pijnlijkste greep Genocide onmetelijk leed weet wat het…

het kleine volkje ze zijn langzaam zichtbaar geworden het kleine volkje van snorren baarden en puntmutsen incidenteel waren er al meldingen dat ze gezien waren aan de randen van het menselijk waarnemen in de bijna stlstaande tijd tussen waken en slapen daar waar gapen de voorbodes zijn van een andere realiteit niemand had er…

je keek mij aan ik stond perplex je ogen braken mij niet maar slaan mij diep onderzoekend gade ik hoorde het zacht fysiek geluid van vele stemmen ver onder de huid die wachtend bij corona horen met hoge koorts jij hebt mij nooit meer losgelaten altijd was er die ogenclaim als lief behoed- en zorgzaam tegen alle gevaar want…