Alle inzendingen over vrouwen

Waarde femina promovenda Permitteer dat ik, homo erectus van het eerste en sterke geslacht het seminale masculine genus interpelleer in uw stelling of these waarin moeder de vrouw in deeltijd lacht als 't hier en daar nog altoos en bij wijlen in voorkomen en uiterlijk verschijnen tweede, zogenaamd zwakke geslacht - die tweede…

ik hoop mijn dochter mee te geven wat mijn vrouw mij laat zien dat kracht niet in stilte schuilt maar in weten wie je bent dat vallen geen falen is maar een sprong naar iets nieuws dat onafhankelijkheid een recht is geen gunst van wie regeert of stuurt mijn vrouw staat haar mannetje in een wereld die haar klein houden wilde zij leerde…

Met een zweem van de slang in haar houding en gang, met een vieren en bieden en géven van 't gesmijdige lijf, stond daar 't heerlijk jong wijf, als een hymne aan al 't schóon van het leven. Van hals tot voet golfde, rood gelijk bloed in een wiegling van duizend plooien, breed om heup en dij, haar mantel van zij in een machtig en bloemig…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. -------------------------- uit: 'Zoals…

Jeanne d' Arc gaat trots na overwinning op Engelse krijgslui, Frankrijks vijanden, noordwaarts om in de stad Reims te landen. De kroonprins is haar trouwe volgeling. Luid galmend feest schittert bij de kroning van koning Karel, gesteund door handen ener leidsvrouw, die in zich voelt branden de voltooiing van nog komende zending. Kon de vorst…

Jeanne d´Arc geeft strenge bevelen aan het Franse leger, dat zij leidt bij de stad Orléans, die reeds lange tijd het wrede Engelse beleg moet velen. De vrouw met wapens kan men beoordelen als iemand vol lust tot bloedige strijd. De aanvoerster is tot vechten bereid, doch kan de mensenziel wonderlijk helen. Nimmer heeft ze eigenhandig gedood…

Mijn hospita is weduwe Van Duitse middenstand, - Zij zellef komt uit Schwabenland, Haar man kwam van de Veluwe. Mijn hospita heeft twee spruitjes: Het meisje dat is blond, Het jongetje is ongezond En heeft twee dunne kuitjes. Mijn hospita draagt haar boezem Al vijf jaar uit de rouw, Vandaag was ze in lichtlilablauw Met roze moerbeibloesem…

De Franse heldin der Middeleeuwen verlaat vol geestesvuur, nimmer te temmen, haar dorp, geleid door Hemelse stemmen, loopt door, ondanks verwijtende stemmen. Met vaste moed, sterker dan van leeuwen, meldt zij de stad Vaucouleurs, zonder remmen, haar opdracht. Boze vragen omklemmen het meisje. Rondom klinkt verwonderd geeuwen. Na lang doordrijven…

in mijn droom heb ik geprobeerd jou uit marmer te houwen op doek als een Mona Lisa te vereeuwigen te boetseren uit klei met woorden beschrijven in een hemels mooi gedicht dit alles zetten naar mijn hand nu ik weer in de werkelijkheid ben aanbeland en ik jou bij daglicht weer aanschouw besef ik dat ik niet meer hoef te dromen alles…

Een kleine vlam met onblusbare kracht brandt in menig liefhebbend vrouwenhart, wil graag oplaaien, maar bij stille smart blijft ze bescheiden, geduldig en wacht... Dat nietige vuurtje siddert en lacht, wanneer een man nadert, versterkt en tart de vrouw, waarin het woont. Wellicht benard voelt de verliefde zich. Wat wordt betracht? In de…

'Jongeling', dus sprak een Wijsgeer, 'Jongeling, gij moet de hemel, In de stille nacht beschouwen, Wen geen wolkje hem verduistert; Dan moet gij die grote lichten, Die ontelbre grote lichten, Om hun assen om zien rollen! - Gij moet langs de ruime velden, 't Schoon der Lente vaak beschouwen: Frisse planten, purpren rozen, Alles…

Zij is een adviseuse van inclusie alsmede van biodiversiteit het zijn die functienamen die mij mateloos interesseren geboeid lees ik het exclusief relaas van haar twee heren de een uit Pakistan de ander uit New York de een was op een mysterieuze wijze overleden die ene kookte chicken curry honderd maal per jaar voor wie, dat laat zich…

Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed, Die onbewust haar slankheid stralen doet En uit de glans van 't haar en de ogen slaat, Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad…

Meisje weet je wat ik – wat ik zeggen wou -? ‘k Wou je zeggen dat ik – dat ik van je hou, - En dan wou ik schatje – dat je - nou dat jij - Nou - natuurlijk dat je - dat je hield van mij, - En dan wou ‘k je als je - als je van me houdt - Zoenen in jouw halsje - als je ’t hebben woudt, - En dan, nou dan dee ik - dee ik ’t overal -…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

De sterke, steeds jeugdig blijvende vrouw wandelt vol lust en blijde gedachten, stapt flink voort, geniet soms van stil wachten, onder de hemel, zwaar grauw of helder blauw. Haar zwerfdrift, opgewekt door polderdauw, is doordrongen van verkenningskrachten, die bij verre tocht doen overnachten in berghut, speuren door kloven, diep en nauw.…

Wie blaast er van de allerhoogste toren Wie zit er aan de schuiven van de knoppen Ik hoor in de kapel het hoogste lied Van twee falsetten in gemengde koren Wie deelt de lakens uit, laat zich niet storen Wie is er als de kippen bij, de haan Zegt niemand die zingt vals, hij kan het niet Kijkt niemand achterom, alleen naar voren …

Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet -- en nu ben ik opeens een lied aan 't worden, fluisterend door het ijle morgenriet nu smelt ik weg, en voel mij openstromen naar alle verten van de horizon, en ik weet niet meer waar mijn loop begon. de schaduwen van blinkend witte wolken bespelen mij en overzeilen mij; en scholen zilvren vissen…

Mediterraans soep yoga visgerechten vers voedsel hapsnap wandelen met honden respectvol pittig eten city trip wellness tv ben altijd optimistisch pilates bioscoop en liefdevol betrouwbaar koffie op z'n mexicaans grieks koken avontuurlijke vakantie jij pensionado ik een miljonair…

Buiten waait de wind om het huis de regen is haastig aan het vallen grote druppels dalen ijverig naar beneden op de geur van afgevallen bladeren binnen is het behaaglijk het huis is goed geïsoleerd dubbel glas en een zuinige ketel buiten spookt het in de herfstnacht binnen is het beminnelijk in bed onder het sprei van eigenzinnige wol…

Ik heb toch niks aan One Be Wendy sterker, 'k heb haar nooit gehad ze is weg, maar niet helemaal Ik hoef haar echter niet te spreken  schrijven horen of te zien ik kan haar appen als ik wil maar dan krijg ik een heel verhaal misschien...ik weet het niet Amean Ik schrijf veel liever jou, een vrouw van vlees en bloed die haar verhalen niet…

- voor Maja - ik ga eventjes werken zegt ze tegen de kinderen eventjes moeten jullie me niet storen en de precieze beelden die ze maakt zijn de schrijnende en levenslange bronsgeworden veelheid van gevoel van iemand die als ze het niet langer uithoudt eventjes in de auto voor de deur alleen moet zitten zijn. -----------------------…

Meer bewust van innerlijk kala agatha trekt de vrouw zich terug in haar eigen bestaan maar voor first lady Kamala gloeit een Indian summer als tweede jeugd…

Tijdens het zwemmen van de zomeravond onder de zon in het zoete kanaal, heb ik mijn nieuwe duurzame geliefde gevonden tussen het wasgoed van een onbekende dichter in ruw verschijnen boven het water ademend tegen een spiegelbeeld terwijl het langzaam donkert in schemering van de avondgloed.…

In Singapoer is zij aan boord gekomen Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage; De eerste nacht doorspookte ze al de dromen Van een matroos, gemonsterd onder gage. Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen En raaklings langs hem in pyjama ging Die strak en soepel om haar heupen sloot,…

De vrouw met sterke pen en zwevend gemoed geeft zich aan het kabouterleven vol huiveringwekkend én schoon beleven, waarin ook menig dier groot wonder doet. Aardmannen en dwergen speuren verwoed; nooit zal hun strijdershart het begeven. Lieve poes en beer gaan blij samenstreven, stoken bij eega Marten zijn schrijversgloed. De dame der kunst…

Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…

Duifje moet de naald weer rusten? Zijn de doekjes afgezoomd? Of hebt gij van stille lusten, Van ene andre taak gedroomd? Pronkstertje, wier blinkend huifje In de kastelnij niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij brassen…

blote vrouwen met suikerspinnen op hun borsten krioelen haaienvinnen tussen hun benen wolfspinnen er valt heel wat te overwinnen de bloemen zijn nu bazinnen ik droom van zeemeerminnen en opgesloten leeuwinnen zonder arrogante opgeheven kinnen jij wil zo graag iemand beminnen maar iedereen is buiten zinnen niemand laat iemand nog binnen…

Natuur gaf aan mijn Chloris Haar allerschoonste gaven. Zij gaf haar schone leden, Zij gaf haar tintelende oogjes, En blosjes op de wangen, Zij gaf haar, trots der mannen, Een vlug vernuft, en oordeel. In ’t kort, zij gaf haar alles, Wat maagden kan versieren. Maar jammer is ‘t – zij weet het! --------------------------------------------…