(schrijverslusten buigen mooie letters
slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen)
in het nevelmeer van nu verandert niets
er drijven woorden over, tot de oevers
van vandaag
overal krult leven rond de grip op alle dingen
in veranderingen schuilt mijn glimlach
warmer
nu een bloem haar zachte blaadjes beurt
de herfst verkleurt…
talent
spon zich als een strop
om zijn nek
Dronken van verdriet
maakte hij de knieval
voor het kille doodsbed
toen zijn lichaam er ontheemd lag
en zijn ziel werd ontkleed
In verlatenheid ontfermde het licht zich over hem
met de wassende tranen van zijn vriendin
die de hemel rood schreide
En waar hij nu nog voortleeft
in zijn geesteskinderen…
Op gangen en wegen
langs heuvels en dalen
dient sluipenderwijs
bij tijd en wijle
de noodzaak tot inzicht
in eigen beweging
van introspectie
tot zelfreflectie
zich vroeg of laat
hoe dan ook aan
ter voorkoming
ener nakende
niet uitgesproken
doch wel voorvoelde
winterdepressie
cerebrale regressie
door minder doorspoeling
van bloedvaten…
292
Bezig met laden