Spiegelend schrijverke
netgedicht
O krinklende winklende waterding
met 't doodstil kabotseken aan
wat zien wij toch geern uwe pimpelmeesvink
al schrijvend op 't waterke gaan!
Hij leeft en hij koert als een duifke zoo snel,
al zie 'k u noch arrem noch been;
doch gij weet uwen weg zoo wel,
al zie 'k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?…

Bezig met laden