Aangekomen bij een stil metrostation,
staar je gedachteloos naar het perron.
In je hoofd klinkt nog net
het macabere sonnet
over het ritme van leegte dat de metro zong.
De deuren sissen dicht voor je beseft
dat die zwarte leegte jou betreft.
Jouw eindige bestaan.…
Ook dank namens de
longlist genomineerden
van metro- naar metrostation publicisten
redacteuren der non-fictie
boek adventisten
'redactrices' bestaat niet,
dat jullie dat wisten
dat is clandestien
in de ogen der dames
en heren der tiƫsto's
en mannen der nono's
der paarse barbaren
van 's lands populisten
De winnaar vandaag…