Tijd schrijdt voort
met trage
lange passen
middagzon
werpt schaduw
onder enkele dadelpalmen
woestijnwind
laat mijn djellaba bollen
streelt mijn warme lijf
ik vlei mij neer
in het rode zand
en leg de sluier af
vergetelheid
van dagen
nestelt zich in gedachten
vervoert
mij mijlenver
naar verboden land…
en wij alle mannen
gewoon in oranje djellaba?
zomaar, voor de gein
iets lolligs samendoen?
zou dat niet het leukste cadeau zijn
voor onze koningin
en voor ons eigen Nederland?…
spreekt enkel Frans
ik hou van Frans
het is mijn vak
zijn vrouw is knap
dat denk ik toch
maar dat ziet enkel Mustapha
zonder chador en djellaba
het is zijn recht
ze is van hem
ik weet niet wat ze denkt
ik weet niet òf ze denkt
enfin, heeft geen belang
toch niet voor Mustapha
als ik kijk
wendt ze zich af
maar loopt ze naast Mustapha…
228
Bezig met laden