Glastempel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 
281
281Lachend pakt zij de scherven
van haar zelfgeblazen huisje
waar sterren geen barsten
meer kunnen snijden in
reeds blauw geronnen bloed
aders volgen puur en ademloos
gesneden lijnen langs links
waar onregelmatig bonken geen
kamers meer sluit doch hartnekkig
tegen beter weten in volhoudt
de laatste scheuren in de muren
blijven wijken en…
Bezig met laden