neem een meerschuimen pijp
blaas als bezeten
dromen naar de wolken
zie hoe ze ijl en fragiel
uit elkaar ploffen
voorspelbare nederlaag
tot stukspatten voorbestemd
misschien is geluk
vorm geven
aan de droom…
de aarde nakend
zwoof hij als een grijze reiger
onvermoeibaar eigenwijzig
't einde van zijn leven nader
onder wakend argusoog
van een bruine kiekendief
die niet, zo wist hij te ontwaren,
een aardedonkere donderwolk
noch paardenspan van Helios,
teugelloos hun baan ontvaren,
maar zijn eigen vader bleek,
die hem - te laat - riep 'Icaros…
dierbare Sheherezade
Van duizend sproken min een nacht
Op wie de dichter op jouw portrait
Langer niet dan nodig wacht
Ons wachten is geen smachten Maar respectvol mededogen
Als ik u zie, mijn poetessa Principessa dichteressa
Dan laat ik u in mijn gemoed
Zolang het kan, zolang het moet
Net als u mij, een wijle los
Als Daedalos zijn Icaros…
198
Bezig met laden