Alle inzendingen over Jotie T'Hooft

'K weet niet hoe 't anderen verstaan, Ik proef er niets most-aardigs aan.…

In de bladen van een roosje Vindt gij, o mijn zoete Troosje, Kleene gift. Waar' zij zo groot Als de gunst, te kleen een doosje Waar' de ganse wereldkloot.…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Aan de Joffren* Anne en Tesselschae Roemer Visschers gesonden naer* haar vertreck vanden huijse te Muiden, in 't jaer 1621, spreekt Orpheus* met sijn stem en vinger Maeckte eertijdts den* boomen voeten, Datse* bij gekroonde* stoeten Liepen nae* den soeten singer.…

(opgedragen aan zijn afwezige verloofde Christina van Erp, met wie Hooft 3 maanden later in 1610 in het huwelijk zou treden.)…

En doe je niet branden, en blaken, en braên Al waar 't u op lust een lonkje te slaan? Anders en speelt het windetje niet, Op elzentakken, en leuterig riet, Als: lustigjes, lustigjes. Lustigjes gaat Het watertje waar 't tegen 't walletje slaat. Ziet d'openhartige bloemetjes staan, Die u tot alle blijgeestigheid raên.…

Amaril, had ik haar uit uw tuitje, ‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje, Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen, Land tegen land overeinde kan hitsen En beroofde de listige stoker Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker. Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven…

Lieve Leonoor, gij moordt, 't Harte dat u toebehoort, Met die lieve lonken, Zo mij niet een troostig woord Komt in 't hart geklonken. Woordjes kunt gij duizend smeên, Die daar geestig, aardig, heen- Vliên als minnegoodjes. Maar tot troost en komt er geen Uit de ivoren slootjes*. Houd uw eigen slaaf te râ*.…

Uw wilde wil die nooit en proefde ’t kwijnen* En willig wee*, dat innerlijke snijdt; Noch hoe dat die bekommeringen bijnen* Die knagen aan afwezens* taaie tijd; Noch ’t vinnig vuur der liefelijke lonken Die kroppen ’t hart met overvloed van vonken. Wanneer zal u eens lieve lust bevangen En geven aan die zinnen strak een bocht*?…

------------------------------------------- afzeggen - weigeren van een huwelijksaanzoek (aan Leonoor gedaan door Hooft in 1627) lichte - onberekenbare Als - Toen Zinnetjes te wispelziek - Al te wispelturig willetje reên van wenden - reden tot draaien, wijze van draaien Of gij neen waarachtig zweert - Of ge ook zweert van niet Al wie volgen…

Wat geef ik om mijn rozen of ’t maaksel van mijn krans; ik zal gaan maken paarlen van ongemene glans. De tranen werden paarlen, zo ras haar ’t woord ontging, die zij met goud doorboorde en aan haar oren hing. De blanke paarlen hielden de krachten van ’t geween; zij doen nog in de hemel wat zij op aarde deên*.…

't Perruikje zou ik trekken nou wat laagjes, dan wat hoogjes, en als het klaar gefutseld waar', mij spiegelen in uw oogjes; dan werpen licht* nu mijn gezicht* op 't ene, nu op 't ander; dan nemen raam* hoe 't al tesaam zou voegen bij elkander.…

Komt wat nader; want wat spader*, als de jonkheid neemt zijn keer*, zal ’t u zo wel niet passen meer. ------------------------------- * goud: goudblonde haren * 'r: de herten * achterdeel = nadeel * immer = nog altijd, toch * met begeerte van uw scha = met de bedoeling u kwaad te doen * voor = in antwoord op * al even = aanstonds?…

Galathea: Neen mijn lief, wil nog wat marren, 't Zijn de starren, Neen mijn lief, wil nog wat marren, 't is de maan. minnaar: Galathea, 't is geen maneschijn. Galathea: Hoe, 't is nog geen één geslagen, Wat zou 't dagen? Hoe? 't Is nog geen één, 't en kan de dag niet zijn. minnaar: Galathea, aanschouw de hemel wel.…

Als de Zonnegod slaat met zijn gulden teugels Komt zijn hand, schitterend omhoog uit de zee Zijn uitgespreide haardos van levend goud, waarmee Hij nare angst, en slaap, en onware dromen Van mensen hun lichaam wegstrijkt, en berg, en bos, en bomen En steden vol mensen, en velden met het vee In duisternis verdwaald, op hun plaats terug…

Zijn tonge zweeg, 't gemoed dat riep om duizend tongen!…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

Wat geef ik om mijn rozen, Of 't maaksel van mijn krans - Ik zal gaan maken paarlen, Van ongemene glans. Ik zal gaan maken paarlen, Maken paarlen. De tranen werden paarlen, Zo ras haar ‘t woord ontging Die zij met goud doorboorde, En aan haar oren hing. Die zij met goud doorboorde, Goud doorboorde.…

Het was in straten dat de gezant van de paus de passanten neerstak heen en weer liep tussen schijn en wezen de geur van verschroeide windbloemen openbrak. maar het gebed was begonnen het wil wel eens verlichting geven als de dood voorspelt en zich sleept door de straten willen doden leven en tussen bevroren vingers en beton kijkt de gezant…

Het teder zwakke gras, En 't vrolijke gewas Gedijt bij dauw en regen, Die 't dorstig aardrijk voedt; Maar wat dat mij ontmoet, 't is nimmermeer te degen.…

Vonken folie aan die git, Gitten met uw gouden pit, Bliksemt niet zo fellijk Dat het hart, dat u aanbidt, T' ene maal verwellek. Lieve Leonoor, gij moordt 't Harte dat u toebehoort Met uw lieve lonken, Zo mij niet een troostig woord Komt in 't oor geklonken.…

Uw blinkend aangezicht sticht mij geen brand in 't hart. Van 't schittren uwes oogs en word ik niet verblind. Noch stem, noch kunstig spel mijn zacht gemoed verwint.…

Sonnet Vonkende God, of geest van Godes naaste neven Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft, Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft, Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven; Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven, Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft, Zo lang tot op mijn hart haar…

Zijn tonge zweeg, 't gemoed dat riep om duizend tongen.…

‘Wel’, zei zij, ‘dat’s goed bescheid, ’t huw’lijk is op ’t allerheinste, Jan, ik wil ’t met u bestaan. Reine Liefd’ kan niet vergaan!’ Vijftig builen in twee slagen smeet hem laatst de boze feeks met een wakk’re sleutelreeks. Als hij toen begon te klagen, zei ze: ‘Jan, wat gaat u aan? Reine Liefd’ kan niet vergaan!’…

Hemelse goôn, hoe komt de schijn zo na aan 't wezen, Het leven droom, en droom het leven zo gelijk?…

‘t Welig vee op zijn grazige zoden, O mijn min, ons te bruilofte noden. Al haar gezicht, haar gebaar en haar spreken, Lopen in ‘t end van de minnelijke treken. Op, op, op, eer de zon in de dauw schijn’. Laat ons alle gedierte te gauw zijn.…

't Is kil in mij warmte verdwenen Ik ril en zoek wat zal ik vinden ? 't Is koud in mij woorden zijn weg Een angst sluipt naderbij wat zoek ik? 't Is warm in mij de kilte verdwenen Woorden komen terug heb ik het gevonden?…

Droom voorbij jij vervaagt tot een schim in de verte Langzaam ontwakend een glimlach in m'n hart 'n herinnering Geleefd en gevoeld in woord en gebaar Gezien en geroken jouw huid jouw haar Jouw liefde bracht geluk verdriet en pijn 't Afscheid heftig intens maar volmaakt Jij, alleen jij bent degene die ook m'…

't Kind onwetend zuiver spontaan 't Meisje hopen en geloven nog onbevangen De vrouw bereid tot geven en ontvangen 't Leven eenmaal gegeven geen weg terug ...…