een engel naast mijn bed
ik zie het leven nu als een spons
door jouw liefde bracht je mij de hemel
dat geloof ik echt en dat is nu mijn echte thuis
jij gaf mij handen en voeten
het ontbreekt mij aan niets
het gaat niet om jouw handelen
maar om hetgeen je in werkelijkheid doet
uit dankbaarheid opent mijn hart zich
jij volmaakte onze levensmozaiek…
wereld met
elkaar verbonden, soms opgehaald
waar alleen de liefde kon overschrijden
een krakkende huifkar met herinneringen
die de toekomst heeft geplaveid, de tijd
heeft ons ingepakt, verslonden in magere
tinten, als de wind door de haren strijkt
met littekens geschonden waarin ook
gelijkheid is geijkt, we strooiden een
deelbare levensmozaïek…
die
de oevers van de wereld verbonden
soms opgehaald waarover
alleen de liefde kon overschrijden
een verstilde huifkar met herinneringen
die de toekomst heeft geplaveid
de tijd heeft ons uitgepakt, ongebonden
met z’n grijze tinten door de haren strijkt
met littekens geschonden
waarin ook gelijkheid is geijkt
strooiden een deelbare levensmozaïek…