Alle inzendingen over Marion Spronk

de zwaarte van vandaag is voelbaar in het land de vlag, die nu halfstok hangt toont ingetogen rouwfloers twee minuten stilte slechts met lading, die onhoorbaar is elk jaar weer de merels die luidkeels vrede zingen…

na de taal die als muziek klinkt hoor ik hier: Hup, Holland Hup toch werden elegante Bleus ingemaakt door les Oranges het enige oranje rond het huis zijn de afrikaantjes in mijn tuin dinsdag zit ik voor de buis juich dan mee in moerstaal…

rusteloze zwerver wat zoek je toch achter elke horizon? je klimt over bergen zwemt in rivieren bezoekt stad en land ziet de wijde zee waar komt toch je gulzige zoektocht eindelijk tot rust? steeds wisselt het decor van alle aardse dromen…

Wie verlost mij van 4 plastic oranje voetballers met magnetische balletjes?…

clichés hangen aan het firmament als duizenden guirlandes eeuwenlang van mensenlevens vormden snippers van wijsheid…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

nog gelooft hij niet dat hij een vlinder wordt de spanrups strekt zich en rekt zich in zijn pijn hij wantrouwt eigen schoonheid een luchtige vleugelslag angst is er voor het verpoppen dat hem bevrijdt uit zijn cocon…

zijn zij niet allen Prikkebeen op weg met vlindernetjes? dat ene woord, die metafoor steeds weer benadering vertwijfeld zuchten zij en smachten verdrinken onmacht in de kroeg zoeken, zwoegen, schrappen, zagen soms een kus van Muzemond…

bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen de wezensinhoud doet er voor mij toe bekoord ben ik door Tanka en Haiku compact verdichten is wat ik dan doe zonder bezieling kan ik het niet stellen bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen…

maak het niet open dat gat in de grond ongedierte wacht er om uit te vliegen besprenkel geurelixer weef er de spreuken die kommer en kwel uitéen doen vallen roep bij volle maan de uil aan en de havik doe dat dertien keer opdat de akker vrucht draagt…

vóor de grote supermarkt staat een grote camper met draaiende motor te ronken vrouwlief rent zich rot om tassen vol te smijten voor manlief en kroost pa blijft breeduit staan verspert iedereen de weg totdat de buit binnen is…

weet ik waarom wij allen leven en wanneer ik waak of droom het is een zucht en duurt maar even weet ik waarom wij allen leven? alle zielen dansen in een stroom zie hoe kleurrijk zich draden weven weet ik waarom wij allen leven? en wanneer ik waak of droom Triolet…

gisteren liep de volmaakte man zo maar bij ons door de straat edel waren zijn tred en oogopslag die mij aan de grond nagelden hoe mij nu los te rukken vanuit die verdwaasde staat de nagels trok ik uit mijn voeten wreef droomzand uit de ogen gelukkig zag ik mijn onvolmaakte lief die uitgeslapen goede morgen wenste…

hollandse luchten spiegelen in nat vervenend land smalle paden, drijvend zand water met pluis en gras duale beelden, wandelaars talmen bomenrijen als horizon daar waar Drenthe ooit begon het zompig land, een groen moeras…

komt vrienden naar de Etstoel beleef er oude tijden draailier en vedel spelen men danst er op de brink drost en etten vellen vonnis het volk kijkt ademloos de dief wordt straks verhangen ginds op de Galgenberg de buurvrouw blijkt een heks na het wegen op de Waag loapieswater heelt een ieder Magnusbitter spoelt de keel…

tussen dromen en waken raakt mijn hand niets terwijl de voet al aardt flarden van illusies bespelen dag en nacht zo wentel ik als mens eeuwenlang in dromen leven en dood zijn een vorm van dezelfde energie…

in de nazomer ruik ik de geur van dahlia's herfstdraden weven zich tussen planten in potten de zonnekracht is mild verdampt langzaam ochtendnevel kikkers zwijgen in de vijver eten nog hun buikjes rond op mijn terras gloeit nu het weelderige kleurpalet…

de dingen liggen stil wachten op de mensen die iets met ze doen ooit kregen ze namen waardoor duidelijk wordt wat hun (on)nut is dingen worden geladen door keuze van gebruik op zich zijn ze neutraal dingen worden weggegooid kliko's raken overvol en steeds komen er nieuwe…

kamperen is zo heerlijk ik hou van buitenleven maar een ding is een ramp zoem-zoemerdezoem-prrrik op een stoeltje in de zon een tafel vol met wespen waar prikken zij in: de jam? zoem-zoemerdezoem-prrrik 's nachts lig ik in mijn slaapzak geen oog doe ik nu dicht muggen komen voor mijn bloed zoem-zoemerdezoem-prrrik…

de dood van Pierlala duikt op bij iedereen alle poppen in de kast graait hij met zich mee speel toch poppedeinen lach, bemin, kies rollen de stofjas wordt verpulverd je ziel vliegt naar de sterren een nieuwe Jan Klaasen vecht al weer met een Katrijn…

weelderige zomer roept broeder herfst met kleuren van haar lichtend kleed hij komt met zijn roestbruin seizoen bomen gaan gloeien in goud en rood nevel glinstert op grijze webben het gistend vergaan wasemt kruidig het lied van de herfst blaast majeur met wisseling naar een stil mineur oogst wordt in schuren geborgen…

we noemden je Frederik Fluweel baron met slaapkamerogen je deelde het bed met een vriendin en gaf haar meer wóord dan daad je had wél een mooi wapenschild maar de minne was erg miniem haar voeten werden zelfs niet warm en het voorspel sloeg je over men beweert: noblesse oblige maar het blauwe bloed bleek lauw…

wonderlijke houten dieren staan in de groene leegte van het Groninger land ze staren naar de wolken vannacht rennen ze voorbij de horizon…

de wereld staat rood door angst en hebzucht krantenkoppen schreeuwen: de bank gaat failliet de graaizucht blijft wil goud in de klauwen jojoaandelen veranderen dagelijks van eigenaar het rad van fortuin heeft een spaak in het wiel…

sjamanen verbinden zich reizen terug in de tijd gerafelde broeders wachten op heling van hun leed verdronken zusters wenen men noemde hen ooit heksen handlangers van het kwaad verdroegen hun wijsheid niet elk van de vier winden hoort hun zuchtende roep kom werkers van het licht breng hun zielen tot rust…

welkom op Anner Harleydag de Hondsrug ronkt en gromt testosteron vlamt in de pijp meiden van zestien op tilt zwart voert de boventoon de brink ruikt naar ledervet een helm maakt ieder jong rijders voorbij de horizon…

zinnelijke schilderingen bezingen verleidelijkheid van véel vrouwenvlees ronde vormen van borsten, buiken en billen pronken lokkend en beeldend tepels tintelen vitaal hun sensuele streling een lust voor het oog…

het eelt op de ziel komt niet opeens uit de lucht zo maar neervallen als zure regen etst zich weerbaarheid voor het leven Tanka…

bewegelijk blijven als de zee meegaan met de hoge golven onderstromen aan zien komen uitrollen met lange vloedgolf deinen als het tij dat wil laten wiegen in het wiebelen razen, beuken in de stormen vloeiend glijden in de branding zo klots en kolk ik levenslang in overgave aan mijn ritme…

snert en krentenbol paarden, kermis, drank en kroeg de Zuidlaardermarkt boeren met wandelstokken en handjeklap bij de koop Tanka…