Alle inzendingen over Namasté

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

door gedachten te dichten dicht ik de gaten met dromen over een doel bedoel ik mijn liefde een gedicht in duizend delen deelde ik met jou pleidooien smeken stapelend een stap te ver de gedragingen gingen verkeerd verkeren in eenzame staat jij verstaat me niet meer meert niet meer aan bij mij…

ik ga deze weg wetend waarvoor niet wetend wanneer de brandstof opraakt hopende jouw tankstation te bereiken, niet wetend of jou mijn betaalmiddel herinnerend aanraakt het wisselgeld wisselt net als jouw liefde naar steeds kleinere mindere waarden maar iemand die niets meer heeft kent deze wijze les en spaart de rente van bewaard…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

de onbarmhartige vrouwenversierder vond een nieuw slachtoffer omgaf mijn vriendin met dure kadootjes haar gevoel voor mij werd doffer op een dag was ze plotseling weg en lag bij hem in bed ging met hem skiën in Frankrijk die twee hebben dolle pret nieuwe kleren en een piercing nieuwe bankrekening met veel nullen en ik zit hier verslagen…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

de plek naast me is leeg de leegte is nu waterkoud verkouden en ontstoken stokt mijn stem ontstemd als jouw naam wordt uitgesproken spreekt mijn hart, van slag verslagenheid overweldigt wel dicht ik dit gemis maar ik zit er naast niet naast jou die plek naast me is leeg leeg als mijn zelfvertrouwen onbetrouwbaar voelt wat nieuw is…

ik kom naar jou en neem je hand we gaan samen door dit prachtige land dat ik voor jou uitvond met wiskundig verstand ik laat je bergen zien en laat je zeeën zien hier hoef je alles enkel met mijn ogen te zien en niets aan te horen heb geen angst je kunt gerust met me meesmoren mijn grote heelal in helemaal voor jou alleen hier kun…

Als ik in mijn rust woel met bitterheid mijn donker hart overspoel ik enkel wacht op de volgende dag die mij wakker maakt. Als duisternis de heldere blik verhult geen lust meer het verlangen vervult roep ik die ene droom op die nooit uit komt. En ik roep in de nacht en ik smeek om een wondermacht om een betere wereld te leven maar men zal…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

dubbel dekkende verf met een prachtige struktuur azuurblauw en smetteloos gevaar op een muur van telleurstellingen zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

ik ga helemaal op in m'n relatie óók jij scheldt vaak tijdens onze communicatie wat wij samen hebben is buitengewoon extreem óók jij gaat graag regelmatig vreemd als ik aan jou denk veroorzaakt het vaak binnenpret óók jij hangt met je hoofd vaak boven het toilet ik bereid me al helemaal voor op een leven dat ik met jou deel óók…

jouw liefde is als vruchtbare aarde ik oogst jouw gevoelens van onschatbare waarde jouw ogen zijn als blauwe diamanten een traan, een lach ik hou van al jouw kanten jouw taal klinkt als een echo van mijn dromen die jij voor mij tot leven laat komen…

je nam een washandje en bewoog het schuim als een uiteenvallend kleed van natte kristallen over je lichaam snoevend je nam een hap en bewoog je lippen als met woorden die prettig overvallen zo aangenaam proevend je nam een boek en bewoog je ogen als fonkelende sterren die in de zomernacht vallen elk hemellichaam overtroevend…

waarom sterft de zon nú wél als de nacht valt nu jij hier niet meer bent je gezicht nog sprekend door mijn herinnering schalt waarom verbleekt de warmte nú wél als de nacht valt nu jij niet meer naast me ligt de dekens nog geurend in mijn vuisten, gebald waarom zoekt de liefde nú wél als de nacht valt naar vertier buiten mijn weten…

weet je wat het is? ik ben gewoon dronken vanwege mijn gevoelens nu zijn ze eindelijk gezonken ik dacht dat ik haar zag maar ze bleek niet te zijn wat ik dacht en hoopte het water bij de wijn veel meer de zoveelste die ik aanschreef omdat ik dacht een avontuur voor het leven te vinden ze had die blik in haar ogen die mij weer eens verblindde…

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…

ik denk tegen de wind in het ruisen van de zee het geluid, de muziek een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze…

Ik lach want liefde bestaat en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost…

er gaat geen dag voorbij of zij denkt aan mij en hoewel we elkaar nog steeds veel vertellen zal het in ons niets herstellen er gaat geen week voorbij zonder dat ik enigerlei een moment slagzij maak en zinkend in verdriet denk aan de dag dat zij mij verliet er gaat geen maand voorbij zonder een herinnerende bladzij omdat zij daarop…

Wij starten een band verbinden onze harten en verstand Zo zwoel jouw zoen elke zoen zo vol gevoel Er brandt een vraag ik vraag jouw hand vandaag…

ik zit er weer tegenover haar haar open blouse haar strakke taille zo zit zij daar haar lange benen, over elkaar en ik zak weg... zak weg in m'n dromen zie een blij ietwat verbaasde blik in haar ogen zie haar dicht voor me staan bijkomend van de schrik laten we ons gaan vallen haar lippen op de mijne, over elkaar dan slippen…

de zon gaat langzaam onder terwijl ik in het bos loop deze avond blijkt heel bijzonder er zit daar een vrouw op een molshoop ze ziet me en staat op begint te rennen en komt dichterbij de bladeren knarsen onder haar galop ik herken haar, dat is zij! die schoonheid uit Savoye wat doet zij in het Montferland? ze hijgt en vraagt "Waar woon…

een pyroclastische wolk blaast de spinnewebben uit mijn hart brandt jouw aanwezigheid diep in mijn netvlies en mijn ogen rollen in tranen van geluk…

herken je dat? bovenzinnig geluk, buitenzinnig gevoel? je danst opeens door het leven je proeft de zoete loksmaak van die blik in haar blauwe ogen die openstaande kasteeldeur van haar voor jou gereserveerde hart, daar waar het anker werd uitgegooid zinkend op een bed van gouden suikers op de bodem van je verliefde ziel en alles wat daartussen…

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten…

Even na tweeën, schuifelend bewegen enkele sneeuwvlokken over de koude winterwind smelten op kerstverlichtingen en gepekeld asfalt Even na tweeën, lopend op de tocht van de winter dreunt de stampende muziek van de dorpsdiscotheek nog na in m'n oren Even na tweeën, sprintend slaat mijn hart zes stappen over zie ik haar voor me lopen…

Blijf bij me vannacht al weet ik wie je bent en dat je de boel bedriegt, ik geniet van jouw aandacht zo mooi en ongekend Hou me nog even vast zeg het nog een keer ik hou... van dat wat mijn hart verrast iedere keer weer Ik weet, je moet zo gaan er wacht iemand op jou bij jouw thuis, wacht nog even met opstaan jij, mooie en lieve vrouw…

Als een geel oormerk hangt zij aan mijn dichtwerk In psychedelie overmant mij haar evangelie Als een sequoia vertakt zij zich in mijn aurora Als de biceps van verleiding als adrenaline-verbreiding Zij is de gaarkeuken van mijn innerlijke vertrekken ik loop op zes cilinders met vierentwintig kleppen... ...oogkleppen…