Zij wacht geduldig in het Witte Kerkje
Een vleugel tussen ruis en roezemoes
Van gasten, nog onwetend
van de roes
Die hen vervoeren zal bij ieder werkje
De stilte breekt rond het klavieraltaar
Met Liza's vederlichte
toetsenspel
Na intro's van een veelbelovend stel
Twee leerlingen van Hristo tovenaar
't Publiek geniet van 'hun' Rachmaninov…
de telefoon
is overgegaan
in de finale
het eerste deel
van het eerste pianoconcert
de eerste violiste
op het lizt-concours
in de vleugel van een vleugel
wil ik jou zien -
de cellist beheerst
het zweet druipt uit zijn neus
ik wieg mezelf -
we zouden samen
op zoek gaan naar een suite
robuust en uitgehakt…
de pianotoetsen wit en zwart
de handen glijden eroverheen
strelen bedenkelijk het oppervlak
of beuken, hameren er geweld uit
we zitten als bevroren in de
grote zaal. Na afloop groot
applaus, de pinguin staat op
en buigt voor het publiek, we
lopen verward het gebouw
uit, ik weet even niet links
of rechts. Wat hebben we nu
eigenlijk…