dag sprak de nacht
terwijl zij haar schaduw
toedekte en verdween
in diep duister onder het
vier seizoenen dekbed
even was glanzende zijde
haar zijde niet meer
het arme schaap, ooit wollig
en gewillig gaf hem kaal
geschoren van katoen
nog dieper kroop zij
vergat even dat
na elke verdwenen
nacht een nieuwe
dageraad ontwaakt…
een puntige zak
of een puntzak:
ontvangen
moet je leren
rammerrie - onbereikbaar
kloot de jacht
mijn rug op, min tien
onbereikbaar - mannen!
paf voor paal, druppels
gespleten golven
fluisternis toekomst
ontluikt ommuurd....…
495
Bezig met laden