als longen zonder lucht
als een vis zonder water
als een vogel op de vlucht
voel ik mij
nu niet veel later
gescheiden van mijn vleugels
beroofd van mijn verstand
geen greep meer op de teugels
bij ons afscheid
aangeland…
Gefluisterde woorden
die alleen
met gespitste oren
en een open hart
te horen zijn
brengen ongevraagd
een warme gloed
naar mijn wangen
waar stille tranen
zich langzaam
een weg naar beneden banen…
Ongesproken woorden
Galmen in mijn hoofd.
Als ik kijk
Naar de verhalen
Die zijn ogen laten zien
Ik hoef niet te horen
Om te luisteren
Kan het voelen
Heel misschien…
is Bevrijdingsdag en Hemelvaart
Het kind achter de kassa weet het niet
Zij zingt enkel een oppervlakkig lied
Waarin de prins rijdt op zijn witte paard
Ik hoop dat zij van oorlog blijft verschoond
En wens haar veel besef en inzicht toe
Ik voel me oud, neurie mijn eigen wijs
Had ze ooit in een land als dit gewoond
Bekend om tulpenbol en wooden…
(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923)
Van wie die bossen zijn weet ik misschien
zijn huis is in het dorp bovendien
Hij ziet mij niet even stoppen en
zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren
Mijn paardje zal wel denken
waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken
tussen bossen en de bevroren…
Want dat komt van roepen, en u ziet terstond
Zo draaien wij vrolijk in een kringetje rond
Van raden komt ried, maar van baden geen bied
Dat komt van bieden, (ik hoop dat u 't ziet)
Ook komt hiervan bood, maar van wieden geen wood.…
2.492
Bezig met laden