Transeamus
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 
820
820Het bleke laken gaf
de dood een naam
kleine lijntjes
op jouw handen
kronkelden blauw
langs onbegrensde pijn
toen gisteren sprak
met twee monden
liet ik besef
achter mij
en bracht
morgen dichter
nu de storm is
gaan rusten
zijn falende adem
oude bomen laat staan
kun je zelfs die
niet meer verplanten…
Bezig met laden