Gebroken
geknakt
regenererend
des leven
lijdzaam
overleden
Doods
toekomstloos
brutaal
door eigen hand
aangerand
Fragmenten
rond
gesmeten
sieren
ondergekregen
nooit
wederkerenden
De nacht slaakt
verdwaalde schoten
verschillend de
tussen
liggende tijden
De wacht schrikt op
bezweet
bleek
trekkend
Mijn god
het gaat…
Ziet men de samenleving als geheel,
dan zijn geweld, terreur en overvallen
de onbewuste schaduw die met knallen
de aandacht opeist in het schouwtoneel.
Geschokt moet ik mij op dat beeld bezinnen
en richt mijn blik van buiten weer naar binnen.…
457
Bezig met laden