Apentroost.
poëzie
Een aap had met veel zorg en zwier
Als pronker zich gekleed;
‘Nu schijn ik,’ sprak hij, ‘toch geen aap
Voor iemand die 't niet weet.’
Hij pakt met moed het spiegelglas
Met beide poten op:
Maar hoe hij kijkt - hij ziet nog steeds
De oude apenkop.
Hij draait de spiegel links en rechts,
‘'k Ben netjes!’ sprak de knaap,
‘Mijn frak…