Ad mortem festinamus
netgedicht
Verdien de stilte, die als de nacht
- als een zwart zijden mantel -
schrijdend en schreiend over het eigen graf
neerstrijkt
De doden hebben ogen in lichtjaren
met de halo van een hangende hemel
in een zwevende hel
Verjaag er ongenode gasten
die de einder zoeken
en daar hun polsen leegschudden
verveeld de kelk des doods half leeg…