(schrijverslusten buigen mooie letters
slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen)
in het nevelmeer van nu verandert niets
er drijven woorden over, tot de oevers
van vandaag
overal krult leven rond de grip op alle dingen
in veranderingen schuilt mijn glimlach
warmer
nu een bloem haar zachte blaadjes beurt
de herfst verkleurt…
talent
spon zich als een strop
om zijn nek
Dronken van verdriet
maakte hij de knieval
voor het kille doodsbed
toen zijn lichaam er ontheemd lag
en zijn ziel werd ontkleed
In verlatenheid ontfermde het licht zich over hem
met de wassende tranen van zijn vriendin
die de hemel rood schreide
En waar hij nu nog voortleeft
in zijn geesteskinderen…
85
Bezig met laden