Alle inzendingen over haico

ik kom naar jou en neem je hand we gaan samen door dit prachtige land dat ik voor jou uitvond met wiskundig verstand ik laat je bergen zien en laat je zeeën zien hier hoef je alles enkel met mijn ogen te zien en niets aan te horen heb geen angst je kunt gerust met me meesmoren mijn grote heelal in helemaal voor jou alleen hier kun…

Als ik in mijn rust woel met bitterheid mijn donker hart overspoel ik enkel wacht op de volgende dag die mij wakker maakt. Als duisternis de heldere blik verhult geen lust meer het verlangen vervult roep ik die ene droom op die nooit uit komt. En ik roep in de nacht en ik smeek om een wondermacht om een betere wereld te leven maar men zal…

ik zie haar lopen in mijn dromen in de tropen vol warme herinneringen vol van tekort komen haar haren bewegen langs haar rug ik volg haar genegen en wil haar weerhouden maar zij loopt te vlug ik verlies haar uit het oog niet uit mijn hart haar schaduw maakt een boog verdwijnt met haar mee op het hazepad ik slaap niet graag meer…

de druppel die de emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw…

aldoor had ik hulp aldoor hielp het me niet nu ben ik wakker geschud en zing een nieuw lied god, wat had ik problemen die enkel ik zelf zag de hulp die ik van Brechtje kreeg gaf mijn hart de genadeslag want ik werd verliefd op Brechtje de psychologe die me moest helpen en onbewust kraakte ze mijn relatie liet haar woorden mijn hart overstelpen…

Jouw nobelheid was je zachtste goed jouw onomstreden trots het leven is niet eerlijk De film gedanst in een zilveren kamer van een gouden balkon met ontzag de oneindigheid bekeken Zonder heil gezonken, dronken want alles was toegestaan samen in tijdsvertraging midzomernachts droom Jouw oprechte loop jouw werkelijke gedichten jouw…

dagen vullende regenbuien als spiegels glimmen de straten personen schuilen onder voorpuien een gelegenheid tot bijpraten dagen vullende regenbuien zoutsporen bijten in mijn ogen herinneringen blijven kruien de dagen zonder jou vervlogen regenbuien vullen mijn dagen als spiegels klinken mijn dromen als ik jouw drempel kon verlagen zou…

daar staat ze bijna naakt met enkel mijn witte hemd aan komt ze dichter bij me staan haar kraag omhoog haar mouwen opgerold haar lange, slanke benen veroorzaken vuur tot in mijn tenen daar staat ze hoe ze naar me kijkt bijna ontvlammend veel sprekend en verlangend het witte hemd langzaam nat wordend steeds verder onder de douchestraal…

ik denk tegen de wind in het ruisen van de zee het geluid, de muziek een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

Ik lach want liefde bestaat en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost…

er gaat geen dag voorbij of zij denkt aan mij en hoewel we elkaar nog steeds veel vertellen zal het in ons niets herstellen er gaat geen week voorbij zonder dat ik enigerlei een moment slagzij maak en zinkend in verdriet denk aan de dag dat zij mij verliet er gaat geen maand voorbij zonder een herinnerende bladzij omdat zij daarop…

Wij starten een band verbinden onze harten en verstand Zo zwoel jouw zoen elke zoen zo vol gevoel Er brandt een vraag ik vraag jouw hand vandaag…

gek, he? ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…

stront stinkt niet zo hard als elk woord uit jouw mond citroenen zijn niet zo zuur als het leven dat ik van jou kreeg escort is nu jouw werk waarbij je kwijlt als een hond jij was ooit zo lief een knuffelbeertje met een hart van deeg tot de dag dat je wegbleef jij mij niet meer verstond en onze liefde zweeg jouw woorden stonken…

dubbel dekkende verf met een prachtige struktuur azuurblauw en smetteloos gevaar op een muur van telleurstellingen zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

jouw liefde is als vruchtbare aarde ik oogst jouw gevoelens van onschatbare waarde jouw ogen zijn als blauwe diamanten een traan, een lach ik hou van al jouw kanten jouw taal klinkt als een echo van mijn dromen die jij voor mij tot leven laat komen…

je nam een washandje en bewoog het schuim als een uiteenvallend kleed van natte kristallen over je lichaam snoevend je nam een hap en bewoog je lippen als met woorden die prettig overvallen zo aangenaam proevend je nam een boek en bewoog je ogen als fonkelende sterren die in de zomernacht vallen elk hemellichaam overtroevend…

Een mast en eigen baas arbiter op een botter in een gevecht met de zeeboezem Onverwondbaar en hoogbouwend sla jij jouw golven om mijn oren in het vaarwater van mijn hart Eenmaal staande op vaste bodem hoor ik nog steeds de golfslag ruisen maar de herinnering verwatert Ga voor me staan, nog een keer en overspoel me met jouw liefde laat…

op een afstandje kijken ze elkaar aan wilskrachtige lippen willen zich laten gaan onder vier ogen onder vier lippen suikerzoete gezichtsensoren die in gedachte strippen de afstand wordt kleiner de lust wordt wordt groter de aanraking geschiedt ze versmelten als boter…

Jouw verbitterde blik snijdt dwars door mijn zere hart je draait je een laatste keer om maar ik kijk niet meer het doek is gevallen De vuurpijl is verschoten de donderslag niet geslaagd het lontje van mijn hart... Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden…

laat me maar ik zal je wel vergeten dat jij een levend droombeeld was verwerk ik schrijvende in hartenkreten lees me maar de woorden van mijn lippen die droomden van jouw aanraking zijn niet meer te remmen en slippen ik gleed uit op jouw gladde alter-ego waarmee jij je dagelijkse brood verdient ik was client van een soort bordspel…

De beenhouwer maakt een hansworst draait je geweten door de gehaktmolen met een kruidenmix van spijkers en liters vet om in gaar te koken De bestanddelen zijn onbetrouwbaar en dragen een zoute nasmaak van teveel deprecierende zelfstrijd en te weinig opbouwende aanspraak Je voelt je een nietsnut, overbodig op de wereld maakt gehakt van…

Dwarrel op mij neer getailleerde sneeuwbui dat ben jij ik weet wel dat ik jou koud laat maar ik smelt voor jouw figuur dus doe me niet de das om Misschien smelt jij morgen maar geloof me het geeft niet ik ga niet over een nacht ijs…

weet je wat het is? ik ben gewoon dronken vanwege mijn gevoelens nu zijn ze eindelijk gezonken ik dacht dat ik haar zag maar ze bleek niet te zijn wat ik dacht en hoopte het water bij de wijn veel meer de zoveelste die ik aanschreef omdat ik dacht een avontuur voor het leven te vinden ze had die blik in haar ogen die mij weer eens verblindde…

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…

ik zit er weer tegenover haar haar open blouse haar strakke taille zo zit zij daar haar lange benen, over elkaar en ik zak weg... zak weg in m'n dromen zie een blij ietwat verbaasde blik in haar ogen zie haar dicht voor me staan bijkomend van de schrik laten we ons gaan vallen haar lippen op de mijne, over elkaar dan slippen…

de zon gaat langzaam onder terwijl ik in het bos loop deze avond blijkt heel bijzonder er zit daar een vrouw op een molshoop ze ziet me en staat op begint te rennen en komt dichterbij de bladeren knarsen onder haar galop ik herken haar, dat is zij! die schoonheid uit Savoye wat doet zij in het Montferland? ze hijgt en vraagt "Waar woon…

een pyroclastische wolk blaast de spinnewebben uit mijn hart brandt jouw aanwezigheid diep in mijn netvlies en mijn ogen rollen in tranen van geluk…