Harsgeur
netgedicht
Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout
en glippen de klokketoren binnen.
Je bent voor een ander licht gezwicht.
We verbijten tranen, onze klieren weigeren.
Engelen zaten op een wolk naast jouw bed.
en wenkten je naar een hemel van hars.
Misschien kerfde ik te vaak in de bast.
Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag.
Je verdampt en valt samen…