ijzerbijter
netgedicht
ik stap naar binnen
in de donkernis
waar nacht
zijn laatste uren
niet meer had
verwacht
en nu hij woorden proeft
als zilt en zuur
het zoete liggen laat
vergaat de lust
een brief te schrijven
waar we blijven
duidt geen zin
het gaat
aan het begin van alles
tot deze nieuwe dag
wat in mij lag
ligt in jou
en kou steekt zwaar…