HET heeft geen naam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
119
119er waren eens twee kleipopjes
zij speelden in het aardse stof
drie tellen als Adam en Eva
toen werden zij verpulverd
geest doorademt het al
het naamloze fluistert liefde
reidans van lichtende zielen
bezielde stofjes bewegen steeds
in hun bedoelde vormen
veranderen dan weer…
Bezig met laden