Koningsstoet
netgedicht
parelmoer en ochtenddauw
fontanel of achilleshiel
vroeger of verleden tijd
licht gekromd en de bochten flauw
Tot mijn borsten in rijzende twijfel
kruipen de wonden naar mijn keel
ik sluit mijn ogen en ik schrijf wel
maar voel dat ik geen pijnen heel
Een karaf versplintert aan mijn voet
stralen spatten door de mist
bevrijd is nu de koningsstoet…