Alle inzendingen over laurtens windig

o wat zijn de rozen mooi het lijkt wel kunst uit het museum de doornen zijn vanonder afgeschraapt want de conservator krijgt ze voor zijn jubileum…

het aquarium is gesloten alle kanten zijn gelijmd water wordt te snel gegoten zodat het er in deint vissen worden zeeziek zwiepen heen en weer ze komen bovendrijven verdrinken voor de derde keer…

Ronddwalend in de grauwe kamer aangezien voor kale akker is het wakker worden in de nacht van zwarte honden die losgeslagen voor haar stonden achter dichte deuren opgegaan in vlakheid van de muur onvindbaar voor toppen wrijvende vingers haar lach snijdt in het niets en hoort ze stemmen onverstaanbaar lispelend waar haar moeder is…

draaiend op de stoep glijdend in eigen verval zij laat haar hond uit…

hij stelt ze op de proef kom, zegt hij tegen de visite laten we samen genieten van de stille stilte zoiets geks hebben ze nog nooit gedaan in wezen willen ze wel naar huis…

jouw lippen omsluiten die van mij nu weet ik hoe een engel kust onderste boven allebei…

reus is aangekomen rondig uit strakplaatig edel glijdend over water schitterbaar tegen de zon stomend snel en statig moe gestaald dan zinkt het gebruikt door overmatig…

zijn korte levenslang krom gevochten voor een plek kuierlatten afgestaan hij...wint! rollend lachen: ik heb nu alles rechtgezet…

constant uitgeteld ontspringt hij bezuiniging centen zijn niets waard ook besparen lukt niet meer waarvan zou hij niet weten…

dat wij – uw volk - uw eigen mening niet eens mogen willen kunnen horen declameren volgens mij moet u drie aapjes in het goud op uw nachtkast hebben staan u weet wel die van horen zien en zwijgen en dat u toch moet zeggen wat anderen voor u schrijven er staat toch nergens in de wet gezet dat u op eigen woorden moet bezuinigen?…

er flitst een fietser voorbij met rinkelende flessen klessebessend allebei meen jij een supersnelle melkboer die geeft gas driemaal gis ik zondermeer een onvervalste waterdrager of een drank en flessolist…

hij brengt steeds zonnebloemen voor haar mee die moeten op heet water koud zegt zij verleppend dat doe ik een dag later…

Pril in leven en het vak tast zij de mode zichtbaar af - ik heb ogen overal - bekakt ze arrogant op haar gouden muiltjes een ervaren reflectant ziet gis en wil het best geloven likt flink op stuk ze zullen zeker scherp zijn hoewel met vele vuiltjes…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

flitsend laten luisteren dat hij het heus wel kan supersnel de R verdoezelen zodat niemand het verstaat liesjeleeldelotjelopen langsdelangelindelaan er klinkt applaus hij lacht zoals altijd…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

lachend wil zij best bekennen dat zij van kerels houdt met gekrulde snorren dol op sturen rolt zij graag uiteindelijk valt zij op de Guldenmiddenweg dwars voor een oude heer op snorfiets en daar is zij dolgelukkig mee getrouwd!…

onder wegzwierende zomervogels tegen tedergeelgesneden horizon sluimeren driften gezwind en ontvlammen kussen naar lomer smelt de wind ons warmwitte lichaam dat kronkelt oneindig tezamen op vochtgroenemossen rond dieprood knisperend berk en beukenblad zojuist gevallen door de herfst zacht uitgelegd tot in de geulen van ons verhittend…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

onder het lappen van de ramen door zegt ze glashelder: ik ben niet zo voor alle vrijheid van het woord men praat zo snel de grens voorbij niet iedereen kan nuanceren dat is nou juist een wens van mij want die vrijbuiterige losbol van de overkant die lult maar over kut en geile gladiool zo ben ik thuis niet grootgebracht maar met respect…

je kunt me eigenlijk niet wijsmaken dat je het niet dieper voelde dan een bliksemschicht van lust je borsten waren veel te rond je tepels veel te heet je tong te zwierig in mijn mond als het toch alleen maar aandrift was deed je het wel goed zelfs mijn onderlip wilde het…. boterzacht ontgelden en proefde ik jouw vurig bloed die godvergeten…

natuurlijk houd ik van zalig zonnig weer en donkere dagen gaan mij ook niet echt voorbij sta er toch niet vaak bij stil probeer te genieten ondanks vele ups en downs want weet je elke dag die is van mij…

hij haat het monster dat hem inslikt met zijn hoofd tussen de klauwen zwaar beukt de tijd kan hij het amper houwen totdat de klok zich stopzet het beest hem uitkotst hij gelaten wacht of de vreter hem toch nog heeft gered!…

ze hebben hem verdeeld zij de boterbrief en zij gelukkig en hij blijft buitenspel hij kan het aan en zij ook gelukkig ongebonden zij aan zij en hij het middelpunt…

terug hollend over jarige liefdeslanen en humorgraf lacht ze nog steeds nat rollend uit haar ogen voelt zij zijn geestige adem warm om haar heen als bescherming als zij stilstaat en zweeft door al dat zwart en grijs vertrekt ook haar witte glimlach niet nog steeds draagt zij afscheidslinten in het haar met spreuken en namen die…

nee, ik sla niet op mijn borst dat ik niet vloek maar het geeft bevrijding rotte tijding vraagt erom rond en krachtig allemachtig hoor ik wat ik zeg ik pak denkbeeldig in afzien van geveinsde vroom wals mooie woorden plat terug wil ik realiteit onderweg blijf ik toch waarschijnlijk moedwillig steken bij mensen die mij lief zijn…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

opgelapt in spread als lustobject genaaid op elke plek belegen worden als roodpluche canapé gedeeltelijk bekleed vastgeklonken aan haar antiquair voelt zij zich meubelstuk…

als hij in de spiegel kijkt is zijn hoofd getekend naar de wereld en zijn leven door bergen en dalen kraters en rivieren hij is apetrots omdat het lijkt…

Ondanks dat haar poffertjes mooi bruin waren verbrand wees de vader naar haar tempel dat het zonde was te zonnen op zondag op het zonnig naaktestrand…