meubelmaakster
netgedicht
rijm die op de daken van de auto's ligt
licht knisperen van woorden als ijspegel
vallend, het kraakt van jou en mij, bliksemt
dondert de hamer van Donar op een donker gezicht
dan het een worden en deel van het al zwijg jij
zenuwen gespitst, te gevoelig geworden voor aanraken
door ademhaling, strijken van zijde, kijken naar aura's
verglijden…