Na Clintons hondje weiger ik er nóg eens in te trappen
Het nieuws dat overal inmiddels al is opgedoemd
Dat naar Van Vollenhoven 'n planeetje is vernoemd
Ja leuk hoor, 1 april: hou nou maar op met al die grappen
Dat rotsblok, gaan we straks bij Pauw en Witteman nog horen,
Lijkt sprekend op een man met bril en héle grote oren.…
spatte uit elkaar
Die scherven snijden in mijn geest
ze laten me steeds weer weten
dat het zo mooi was geweest
wat nu aan stukken is gereten
Je bent nu mijn gesel geen gezel
en weet niet of je het kunt laten
eigenlijk wil je me nog wel
en bij mij komen, met me praten
Ik wou echt dat ik dat ook kon
en al schrijnt het nakend afscheid
vaarwel planeetje…
Op een piepklein planeetje
Verzuipt het en blijft pompen
Negeert zijn bedehuisje
Voert uit een slecht ideetje
God pakt een boetekleedje
En smalend een zwaar kruisje…
Ieder klein beetje,
al vraag je soms hoe,
op ons blauwe planeetje
ieder beetje doet er toe
Die paar woorden
in dat spannende verhaal
Een paar akkoorden
maken een lied speciaal
Die paar simpele lijnen
in een schilderij
Ieder grassprietje
in een wei
Iedere groene bomenlaan
Iedere druppel water
in de oceaan
Ieder beetje, nu en later.…
Langzaam los
beetje bij beetje
Mezelf hervinden
op dit planeetje
Langzaam minder
steeds iets meer
Mijn hart geneest
doet minder zeer
Langzaam afstand
van de liefdes pijn
Vind het zelfs fijn
soms alleen te zijn
Langzaam wennen
aan wat niet meer is
Soms vergeet ik even
dat ik je nog zo mis
Langzaam uit de put
terug naar het…
204
Bezig met laden